ΤΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟ ΚΑΛΕΣΜΑ

Βυθισμένος στα σκοτάδια 

της θλίψης, και του μίσους.

Χαμένος στις οδούς της υπέρμετρης υπερηφάνειας, 

της ζήλειας και του φθόνου.

Αναζητώ την ευτυχία στις ηδονές των επιθυμιών,

ψάχνω την αγάπη με σύμμαχο το ψέμα, 

την αίσθηση της πραγματικότητας 

πάνω στο άρμα του φόβου.

Η επανάληψη και η μηχανικότητα

κυριαρχεί στη ζωή μου.

Είμαι έρμαιο στον ωκεανό της ύπαρξης

και απλά φυτοζοώ.

Θέλω να πετάξω, μα δε μπορώ…

Η συμπυκνωμένη ύλη με συγκρατεί,

Γιατί, μα γιατί, να μου συμβαίνει αυτό,

Αναρωτιέμαι? Γιατί σε μένα?

Χιλιάδες σκέψεις περνούν απ το μυαλό μου,

ανήμπορος ο νους να δώσει μια απάντηση.

Κλείνω τα μάτια μου και χάνομαι 

στην κενότητα, στην απέραντη γαλήνη.

Και ξαφνικά, ένας κεραυνοβόλος ψίθυρος 

κάνει την καρδιά μου να σκιρτήσει…

«Άκου την καρδιά σου, 

Η απάντηση είναι στην καρδιά σου».

«Παιδί μου, ξύπνα…

ήρθε η ώρα της αλήθειας,

να ξεφύγεις απ΄την ψευδαίσθηση

του κόσμου τούτου».

Το πέπλο εξαφανίζεται μονομιάς.

Ω! Μα τι Ευτυχία, αναφωνώ έκπληκτος,

Δεν είμαι πια τυφλός,

Βρήκα το φως μου!

Πατέρα μου, ανταποκρίνομαι στο κάλεσμα σου 

ας γίνει το θέλημα σου στη γη,

όπως και στον Ουρανό!

Αμήν! Αμήν! Αμήν!

Αφιερωμένο σε όλους εκείνους που ανταποκρίθηκαν στο εσωτερικό τους κάλεσμα και βαδίζουν στο δρόμο 

της αυτογνωσίας!