1. Πολάρις
Οι Αζτέκοι λένε ότι οι άνθρωποι της πρώτης φυλής, ήταν τρομεροί γίγαντες μαύρου χρώματος. Πολύ πολιτισμένη, μια φυλή ανδρόγυνη, άφυλη, ημι-φυσική, ημι-αιθερική. Τα άτομα μπορούσαν να μειώσουν το μέγεθός τους σε ενός νορμάλ ατόμου της Αρίας φυλής. Οι τελετουργίες και η σοφία τους ήταν εξαίρετες. Η βαρβαρότητα δεν υπήρχε σ’ εκείνη την εποχή. Αυτή η φυλή καταβροχθίστηκε από τις τίγρεις της σοφίας.
Ο αντιβασιλέας αυτής της φυλής ήταν ο θεός Tezcatlipoca. Κάθε άτομο ήταν ένας Δάσκαλος της Σοφίας. Η αναπαραγωγή πραγματοποιούνταν με τον τρόπο της «διάσπασης», παρόμοια με το σύστημα αναπαραγωγής των οργανικών κυττάρων μέσω της κυτταρικής διάσπασης; έτσι ο οργανισμός πατέρας-μητέρα χωρίζονταν στα δύο. Το παιδί ανδρόγυνο (ερμαφρόδιτο) συνέχιζε να συντηρείται για λίγο καιρό από τον πατέρα-μητέρα.
Η πρώτη φυλή ζούσε στο Ιερό Νησί, τοποθετημένο στην κορυφή του βόρειου πόλου. Ακόμα υπάρχει το λεχθέν νησί, αλλά σε κατάσταση Χίνας, μέσα στην τέταρτη κάθετο.
2. Υπερβόρειοι
Η δεύτερη φυλή κυβερνιόταν από τον Quetzalcoatl. Ήταν η Υπερβόρεια ανθρωπότητα. Η δεύτερη φυλή παρήκμασε και μετατράπηκε σε πιθήκους, πρόγονοι των τωρινών πιθήκων. Αναπαράγονταν με την μέθοδο της «εκβλάστησης», τόσο κοινή στα λαχανικά, των κορμών που παράγουν πολλά κλαδιά. Ισοπεδώθηκαν από δυνατούς τυφώνες.
3. Λεμούριοι
Και ο Ιεχωβά Ελοχίμ φύτεψε έναν κήπο στην Εδέμ προς την ανατολή, όπου έβαλε τον άνθρωπο που είχε πλάσει. (Γένεσις 2:8)
Έχει γίνει πολύ συζήτηση όσον αφορά το εδάφιο του γήινου παραδείσου. Ο Max Heindel υποστήριζε ότι ο γήινος παράδεισος είναι το αστρικό φως, όμως, δεν ερεύνησε την σημασία της λέξης γήινος.
Πράγματι, υπήρξε ο παράδεισος στην ήπειρο της Λεμούρια, που βρισκόταν στον Ειρηνικό Ωκεανό. Ήταν η πρώτη ξηρά που υπήρξε στον κόσμο. Η θερμοκρασία εκείνη την εποχή ήταν πολύ υψηλή. Από την γη όμως ανάβλυζε νερό και πότιζε όλη την επιφάνεια του εδάφους. (Γένεσις 2:6)
Αυτή η υψηλή θερμοκρασία μαζί με τις υδάτινες εξατμίσεις δημιουργούσαν μία ομιχλώδη ατμόσφαιρα. Κατά συνέπεια, τα ανθρώπινα όντα ανέπνεαν με βράγχια όπως τα ψάρια. Δημιούργησε, λοιπόν, ο Θεός τον άνθρωπο σύμφωνα με την δική του την εικόνα, «κατ’ εικόνα Θεού τους δημιούργησε, τους δημιούργησε άντρα και γυναίκα. (Γένεσις 1:27)
Τα ανθρώπινα όντα της πολικής εποχής, της υπερβόρειας εποχής και ακόμη και στο ξεκίνημα της Λεμούριας εποχής ήταν ερμαφρόδιτα. Αναπαράγονταν όπως αναπαράγονται τα ερμαφρόδιτα μικρόβια.
Στα πρώτα χρόνια της Λεμουρίας, δεν υπήρχε σχεδόν καμία διαφοροποίηση μεταξύ του ανθρωπίνου είδους και των ζωικών ειδών. Όμως, μετά από 150.000 χρόνια εξέλιξης, οι Λεμούριοι έφθασαν σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό πολιτισμού, που εμείς, οι Άριοι είμαστε ακόμη πολύ μακριά για να φθάσουμε.
Αυτή ήταν η Εποχή του χρυσού, η εποχή των Τιτάνων. Ήταν η απολαυστική εποχή της Αρκαδίας, μία εποχή που «αυτό είναι δικό μου και αυτό δικό σου» δεν υπήρχε, διότι το καθετί ανήκε στον καθένα. Ήταν η εποχή που τα ποτάμια έρεαν γάλα και μέλι.
Η φαντασία του ανθρώπου ήταν ένας άρρητος καθρέπτης που αντικατοπτρίζονταν αποκλειστικά το πανόραμα των αστρικών ουρανών της Ουρανίας. Ο άνθρωπος γνώριζε ότι η ζωή του ήταν η ζωή των θεών. Αυτός που γνώριζε πώς να παίζει την λύρα τάραζε τα θεϊκά πεδία με τις άρρητες μελωδίες του. Ο καλλιτέχνης που χρησιμοποιούσε το πινέλο εμπνεόταν με την αιώνια σοφία. Έδινε στα ντελικάτα αγάλματά του το τρομερό μεγαλείο των Θεών.
Ω, η εποχή των Τιτάνων! Αυτή ήταν η εποχή όπου τα ποτάμια έρεαν γάλα και μέλι.
Οι Λεμούριοι ήταν υψηλού αναστήματος και είχαν φαρδύ μέτωπο. Φορούσαν συμβολικούς χιτώνες, που ήταν λευκοί εμπρός και μαύροι πίσω. Είχαν αεροπλάνα και πλοία που κινούνταν με ατομική ενέργεια. Το ηλεκτρικό σύστημα που χρησιμοποιούνταν στα κτίρια της Λεμουρίας παράγονταν από πυρηνική ενέργεια. Αυτοί έφθασαν σε ένα πολύ υψηλό βαθμό πολιτισμού.
Τέτοιες ήταν οι εποχές της Λεμουρίας. Το ανθρώπινο ον γνώριζε πώς να ακούει την φωνή των Θεών μέσω των επτά φωνηέντων της Φύσης.
Τα επτά φωνήεντα Ι.Ε.Ο.ΟΥ.Α.Μ.Σ. αντηχούσαν στα Λεμούρια σώματα με όλη την άρρητη μουσική των τονιζόμενων ρυθμών της φωτιάς.
Το σώμα των Λεμούριων ήταν μία θαυματουργή άρπα όπου τα επτά φωνήεντα της Φύσης ηχούσαν με την τρομερή ευφορία του κόσμου.
Όταν έφτανε η νύχτα, όλα τα ανθρώπινα όντα, έπεφταν να κοιμηθούν σαν αθώα πλάσματα μέσα στο λίκνο της Μητέρας Φύσης. Νανουρίζονταν με τον πολύ γλυκό και συγκινητικό ψαλμό των θεών. Έτσι, όταν ανέτελλε ο ήλιος, αυτός έφερνε μία διάφανη ικανοποίηση και όχι την ζοφερή θλίψη.
Ω, η εποχή των Τιτάνων! Αυτές ήταν οι εποχές που τα ποτάμια έρεαν γάλα και μέλι.
Οι γάμοι της Αρκαδίας ήταν Γνωστικοί γάμοι. Τότε, τα ανθρώπινα όντα τελούσαν την σεξουαλική ένωση κάτω από τις διαταγές των Ελοχίμ, και ως μία θυσία πάνω στο ιερό του γάμου, με σκοπό να παράσχουν σώματα σε ψυχές που χρειάζονταν να ενσωματωθούν. Η μοιχεία ήταν εντελώς άγνωστη και δεν υπήρχε πόνος κατά την γέννηση.
Μετά από πολλές χιλιάδες χρόνια, η Λεμουρία βυθίστηκε μέσα στα ταραγμένα κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού, ενώ, η Ατλάντεια ήπειρος αναδύονταν από τα βάθη του ωκεανού.
4. Ατλάντιοι
Ας αρχίσουμε να θυμόμαστε αυτήν την αρχαία βυθισμένη ήπειρο που λέγεται Ατλαντίδα. Στην Γηραιά Αίγυπτο των Φαραώ, οι ιερείς της Σαΐδος έλεγαν στον Σόλωνα ότι η Ατλαντίδα είχε καταστραφεί εννιά χιλιάδες χρόνια πριν από την συζήτηση που είχαν μαζί του.
Ο πολιτισμός των Ατλάντων μέχρι τώρα δεν έχει μπορέσει να ξεπεραστεί από τον δικό μας, τον τόσο παινεμένο μοντέρνο πολιτισμό. Ήξεραν την ατομική ενέργεια και την χρησιμοποιούσαν στον πόλεμο και στην ειρήνη. Η επιστήμη των Ατλάντων είχε το πλεονέκτημα να είναι ενωμένη στην μαγεία; Κατασκεύαζαν ρομπότ καταπληκτικά, κάποιο είδος ανώτερων στοιχειακών έλεγχαν τα προαναφερθέντα ρομπότ που, προικισμένα μ’ αυτόν τον τρόπο της νοημοσύνης, φαίνονταν να ήταν άνθρωποι και υπηρετούσαν πιστά τα αφεντικά τους.
Οποιοδήποτε ρομπότ μπορούσε να πληροφορήσει τον ιδιοκτήτη του για τους κινδύνους που καραδοκούσαν και γενικά για πολλά πράγματα της πρακτικής ζωής.
Οι Άτλαντες είχαν μηχανές τόσο ισχυρές και υπέροχες, όπως αυτήν που τηλεπαθητικά μπορούσε να μεταφέρει στον νου οποιουδήποτε ήταν άνθρωπος πολύτιμες διανοούμενες πληροφορίες. Οι ατομικές λάμπες φώτιζαν τα παλάτια και τους ναούς με διάφανους τοίχους. Τα πλοία της θάλασσας και του αέρα προωθούνταν με πυρηνική ενέργεια.
Οι Άτλαντες μάθαιναν να βγάζουν από την βαρύτητα τα σώματά τους όποτε ήθελαν. Με μια μικρή συσκευή που χωρούσε στην παλάμη του χεριού μπορούσαν να σηκώσουν οποιοδήποτε σώμα, όσο βαρύ κι αν ήταν αυτό.
Ο θεός Ποσειδώνας κυβερνούσε σοφά την Ατλαντίδα. Ήταν να εκπλήσσεσαι βλέποντας τον ιερότατο ναό αυτού του άγιου θεού. Οι τοίχοι και τα επάργυρα τείχη του λεχθέντος ναού κατέπλησσαν για το κάλλος τους και οι τρούλοι και οι σκεπές ήταν όλοι από μασίφ χρυσό της καλύτερης ποιότητας. Το ελεφαντοστού, ο χρυσός, το ασήμι, ο μπρούτζος, έλαμπαν μέσα στον ναό του Ποσειδώνα με όλη την μεγαλοπρεπή λαμπρότητα των αρχαίων καιρών. Το γιγάντιο ιερό γλυπτό του πολύ σεβαστού και μεγαλοπρεπή θεού Ποσειδώνα ήταν από καθαρό χρυσό όλο. Αυτό το άφατο μυστηριώδες άγαλμα, καβάλα στο ωραίο του άρμα, σερνόμενο από εξωτικά άτια και την σεβάσμια συνοδεία από εκατό γοργόνες, ενέπνεε στον νου των ευσεβών Ατλάντων βαθιά λατρεία (σεβασμό).
Οι πόλεις των Ατλάντων ήταν ανθισμένες ενώ οι κάτοικοί τους παρέμεναν πιστοί στην θρησκεία των πατέρων τους, καθ’ όσον συμμορφώνονταν με τους κανόνες του θεού Ποσειδώνα, ενώ δεν παραβίαζαν τον νόμο και την τάξη. Αλλά όταν τα ιερά θέματα βεβηλώνονταν, όταν καταχραζόντουσαν το φύλο, όταν κηλιδώνονταν με τις επτά κύριες αμαρτίες, ήταν τιμωρημένοι και βυθισμένοι στο βάθος του ωκεανού.
Οι ιερείς της Σαΐδος έλεγαν στον Σόλωνα: «όσα ουράνια σώματα κινούνταν στην τροχιά τους, υπέμεναν αναταραχές που προκαλούσαν στον χρόνο μια περιοδική καταστροφή των γήινων πραγμάτων από μια μεγάλη φωτιά.»
Η ατλαντική ήπειρος εκτεινόταν και κατευθυνόταν μέχρι τα νότια και τα πιο ανυψωμένα μέρη μέχρι τα βόρεια, τα βουνά της υπερέβαιναν σε επιβλητικότητα, υψόμετρο και νούμερο όλα όσα υπάρχουν στις μέρες μας.
Η διάσημη ιστορία του Παγκόσμιου Κατακλυσμού, εκδοχές της οποίας συναντώνται σε όλες τις ανθρώπινες παραδόσεις, είναι απλά αναμνήσεις της μεγάλης ατλαντικής καταστροφής.
Όλες οι θρησκευτικές διδασκαλίες της πρωτόγονης Αμερικής, όλες οι ιερές λατρείες των Ίνκας, Μάγιας, Αζτέκων κλπ. οι θεοί και οι θεές των αρχαίων Ελλήνων, φοινίκων, σκανδιναβών, ινδοστανών κλπ, έχουν ατλαντική προέλευση. Οι θεοί και οι θεές που είχαν αναφερθεί από τον Όμηρο στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια, ήταν ήρωες, βασίλισσες και βασιλιάδες της Ατλαντίδος.
Η Ατλαντίδα ένωνε γεωγραφικά την Αμερική με τον παλιό κόσμο. Οι αρχαίοι ινδοαμερικάνικοι πολιτισμοί είχαν την προέλευσή τους στην Ατλαντίδα. Οι αιγυπτιακές θρησκείες, Ίνκας, Μάγια κλπ ήταν πρωτόγονες ατλαντικές θρησκείες. Το φοινικικό αλφάβητο, πατέρας όλων των ευρωπαϊκών αλφάβητων έχει την ρίζα του σε ένα αρχαίο αλφάβητο που μεταδόθηκε σωστά στους Μάγιας από τους Άτλαντες. Όλα τα σύμβολα τα αιγυπτιακά και των Μάγιας προέρχονται από την ίδια πηγή και έτσι εξηγείται η ομοιότητα, αρκετά μεγάλη για να είναι σύμπτωση. Οι Άτλαντες είχαν ένα μέταλλο πιο πολύτιμο από τον χρυσό, που ονομαζόταν «ορείχαλκος».
Η καταστροφή που έθεσε τέλος στην Ατλαντίδα ήταν τρομακτική. Δεν χωράει καμιά αμφιβολία ότι το αποτέλεσμα της παραβίασης του νόμου είναι πάντα καταστροφικό. Ο καιρός της βύθισης την Ατλαντίδος ήταν στην πραγματικότητα μια εποχή γεωλογικών αλλαγών. Αναδύθηκαν από την ιερή αγκαλιά των θαλασσών άλλες στέρεες γαίες που σχημάτισαν καινούργια νησιά και καινούργιες ηπείρους.
Κάποιοι επιζώντες της ατλαντικής καταστροφής προσφύγανε στην μικρή ήπειρο που ονομαζόταν Grabonzi, σήμερα Αφρική, η οποία αυξανόταν σε μέγεθος και έκταση και αυτό οφειλόταν στο ότι άλλες περιοχές στερεής γης που αναδύονταν μέσα από τα γειτονικά νερά προσχωρούσαν στην ίδια.
Ο Κόλπος του Μεξικού παλιά ήταν μια όμορφη κοιλάδα. Τα νησιά των Αντίλλων, τα Κανάρια, η Ισπανία, ήταν κομμάτια της βυθισμένης Ατλαντίδος. Η αρχαία θάλασσα της Κολχίδος, τοποθετημένη βορειοδυτικά της ηπείρου, πρόσφατα σχηματισμένη τότε και γνωστή ως Ashhartk (Ασία), άλλαξε το όνομα και σήμερα είναι γνωστή με το όνομα Κασπία Θάλασσα. Οι ανατολικές ακτές της Κασπίας Θάλασσας ήταν σχηματισμένες από γαίες που αναδύονταν από τον ωκεανό και ενώνονταν στην ήπειρο της Ασίας.
Η Ασία, η Κασπία Θάλασσα και όλο αυτό το κομμάτι γης μαζί, είναι αυτό που σήμερα είναι γνωστό με το όνομα Καύκασος. Το αναφερθέν τεμάχιο σε εκείνους τους καιρούς ονομαζόταν Frianktzanarali και πολύ αργότερα Kolhidishissi, αλλά σήμερα, επαναλαμβάνω, ονομάζεται Καύκασος.
Εκείνη την εποχή υπήρχε ένας μεγάλος ποταμός που λίπαινε όλη την πλούσια γη του Tikliamis και που χυνόταν στην Κασπία Θάλασσα. Αυτός ο ποταμός ονομαζόταν τότε Oksoseria και υπάρχει ακόμη, αλλά τώρα δεν εκβάλλει στην Κασπία Θάλασσα και αυτό οφείλεται σε μια δευτερεύων σεισμική δόνηση που τον εξέτρεψε προς τα δεξιά. Ο πλούσιος όγκος του νερού αυτού του ποταμού όρμησε βίαια προς την περιοχή την πιο χαμηλή της ασιατικής ηπείρου, δίνοντας προέλευση στην μικρή θάλασσα της Αράλης. Αλλά η αρχαία κοίτη αυτού του γηραιού ποταμού, που ονομάζεται τώρα Amudarya, ακόμα μπορεί να βλέπεται σαν ιερή απόδειξη της πορείας των αιώνων.
Μετά την τρίτη μεγάλη καταστροφή, που έδωσε τέλος στην Ατλαντίδα, η αρχαία χώρα του Tikliamis με την θαυμαστή του πρωτεύουσα, τοποθετημένη στις όχθες του αναφερθέντος ποταμού, σκεπάστηκε με όλο τον λαό της και τα χωριουδάκια από άμμο και τώρα είναι μόνο μια έρημος.
Εκείνη την εποχή, άγνωστη για έναν Cesar Cantu και την Παγκόσμια ιστορία του, υπήρχε στην Ασία μια άλλη ωραία χώρα, γνωστή με το όνομα Marapleicie. Αυτή η χώρα εμπορευόταν με την Tikliamis και υπήρχε ανάμεσά τους πολύς εμπορικός ανταγωνισμός. Πολύ αργότερα εκείνη η χώρα του Marapleicie πήρε το όνομα Goblandia, οφειλόμενο στην μεγάλη πόλη του Gob.
Η Goblandia και η ισχυρή της πόλη του Gob καταβροχθίστηκαν από τις άμμους της ερήμου. Ανάμεσα στις άμμους της ερήμου του Gob, ανεβρέθηκαν κρυφοί πλούσιοι θησαυροί των Ατλάντων, ισχυρές μηχανές, άγνωστες σε αυτήν την Αρία φυλή. Από καιρό σε καιρό οι άμμοι άφηναν ακάλυπτους όλους αυτούς τους θησαυρούς, αλλά κανείς δεν τολμούσε να τους πάρει, γιατί αυτός που το προσπαθούσε ήταν νεκρός στην στιγμή από τα στοιχειώδη που τους πρόσεχαν. Μόνο οι άνθρωποι της μεγάλης έκτης φυλής Koradi (Κοράδιοι) που στο μέλλον θα κατοικήσουν αυτόν τον πλανήτη, θα μπορούν να γνωρίσουν αυτούς τους θησαυρούς και αυτό σαν αντάλλαγμα σε μια ορθή συμπεριφορά.
Πολλοί έμποροι μαργαριταριών σώθηκαν από την ατλαντική καταστροφή ζητώντας άσυλο στην Περλαντία, χώρα γνωστή ως Ινδία.
Οι απόκρυφοι σπουδαστές γέμιζαν με βαθύ τρόμο όταν έλεγχαν τα Ακασικά αρχεία της φύσης και έβρισκαν γεγονότα όπως αυτό που αφηγούμαστε στην συνέχεια:
Οι σπουδαστές θυμόντουσαν εκείνη την ωραία γυναίκα που την έλεγαν Κατεμπέτ, αυτή των θλιβερών αναμνήσεων, βασίλισσα των χωρών του νότου της βυθισμένης ηπείρου και της ισχυρής πόλης με τις χρυσές πόρτες.
Πραγματικά δεν υπήρχε στην ιστορία των Βοργίων και των Μεδίκων παρόμοια αχρειότητα. Αυτή η ωραία γυναίκα αιχμαλώτιζε με την ομορφιά της και την νεκρομαντεία (μαύρη μαγεία), αποπλανούσε με την γοητεία της πρίγκιπες και βασιλιάδες, που γοητεύονταν με την σαγήνη της. Πολλοί έφηβοι και παιδιά σφάχτηκαν στο όνομα των σκοτεινών οντοτήτων του κατώτερου κόσμου.
Η ατλαντική ιερατική ιατρική ανακάλυψε εκείνη την εποχή αυτό που σήμερα μπορούμε να ονομάσουμε επιστημονικά ανθρώπινη οποθεραπεία, δηλ, η εφαρμογή στους αρρώστους και στους υπέργηρους των βλεννογόνων αδενικών χυμών, του θυρεοειδή, την αδρεναλίνη κλπ.
Οι ιερείς γιατροί, όχι μόνο χρησιμοποιούσαν την χημεία των λεχθέντων ενδοκρινών αδένων, αλλά επίσης την υπερχημεία αυτών, τα ζωτικά ψυχικά υγρά των τσάκρας ή μαγνητικών κέντρων του ανθρώπινου σώματος, στενά συσχετισμένα με τέτοια ενδοκρινικά κέντρα. Τα θύματα της θυσίας, αφού απομακρύνονταν από το θυσιαστήριο, μεταφέρονταν σε κάποιες μυστικές κάμαρες, όπου οι ιερείς-γιατροί αφαιρούσαν από τα πτώματα τους πολύτιμους ενδοκρινείς αδένες, τόσο αναγκαίους για την διατήρηση του κορμιού της μοιραίας βασίλισσας, με όλη την γοητεία της και την ομορφιά μας νεότητας που άντεχε το βάρος των αιώνων, πολλών αιώνων.
Το πιο φρικτό απ’ αυτό ήταν ότι οι ιερείς, αφού αφαιρούσαν τους αδένες από τα πτώματα, τα εκσφενδόνιζαν στην υποβιβασμένη και φανατισμένη κοσμοσυρροή, που διψασμένοι τα καταβρόχθιζαν. Έτσι αυτά τα χωριά έγιναν ανθρωποφάγοι.
Συλλογιζόμενοι πάνω σε όλα αυτά τα πράγματα, τρομάζουμε, τρομοκρατούμαστε, μα όλες αυτές οι βαρβαρότητες μένουν μικρές, φαίνονται μέχρι και γελοίες εάν τις συγκρίνουμε με τις φρικαλεότητες του πρώτου και του δεύτερου παγκοσμίου πολέμου, με τις φρικτές ατομικές εκρήξεις στην Χιροσίμα και το Ναγκασάκι.
Όλη η ατλαντική βαρβαρότητα καταλήγει ασήμαντη, συγκρινόμενη με τα δωμάτια των αερίων, όπου εκατομμύρια ανθρώπων, γυναίκες, παιδιά και ηλικιωμένοι, γυμνοί από ρούχα, πέθαιναν στην πιο απέραντη απελπισία. Τρομοκρατούμαστε με την ατλαντική κτηνωδία, αλλά χίλιες φορές πιο τρομακτικοί ήταν οι βομβαρδισμοί του Λονδίνου, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, η κρεμάλα, οι κατεστραμμένες πόλεις από τις εγκληματικές βόμβες, οι αρρώστιες, η πείνα και η απελπισία.
Ποτέ πριν στην ιστορία δεν υπήρξε αχρειότητα πιο μεγάλη από αυτήν, αυτής της πέμπτης Αρίας φυλής,εφήμερης κι εκφυλισμένης. Έτσι , όπως η Ατλαντίδα βυθίστηκε με όλους τους κατοίκους της στο βάθος των ωκεανών, έτσι επίσης η Αρία φυλή θα καταστραφεί και από αυτήν δεν θα μείνουν ούτε οι στάχτες.
Και να ξέρεις μια φορά και για πάντα ότι από όλο αυτό που η ανθρωπότητα τόσο εκτιμά και θαυμάζει δεν θα μείνει πέτρα όρθια.
5. Άρειοι. Είμαστε εμείς.
6. Κοράδιοι. Θα βγει μετά τον κατακλυσμό της πέμπτης φυλής και θα ζει σε μια Γη μετασχηματισμένη.
7. Βεγκάλα. Η έβδομη φυλή θα είναι η τελευταία.
Μετά από αυτές τις επτά φυλές η Γη θα μετατραπεί σε μια καινούργια σελήνη. Στον πρώτο κύκλο η Γη μας δημιουργήθηκε με υλικό από πνευματικό σχέδιο. στον δεύτερο κύκλο η Γη μας συμπυκνώθηκε σε ουσία από σχέδιο αστρικό. Στον τρίτο κύκλο η Γη μας συμπυκνώθηκε σε σχήμα αιθερικό. Και σ’ αυτόν τον τέταρτο κύκλο η Γη κρυσταλλοποιήθηκε σε σχήμα φυσικό και χημικό. Είναι επείγον να ξέρουμε ότι η φυσικοχημική Γη εξελίσσεται κάτω από τους νόμους του πλανητικού Κάρμα. Ο μελλοντικός πέμπτος κύκλος θα εκτυλιχτεί σε έναν κόσμο αιθερικό. Ο έκτος κύκλος σε έναν κόσμο αστρικό και ο έβδομος κύκλος σε έναν κόσμο νοητικό. Μετά θα έρθει η μεγάλη κοσμική νύχτα.
Α.Δ.Σαμαέλ Αούν Βεόρ
