Σάββατο 30 Απριλίου 2016

ΑΛΧΗΜΕΙΑ (TO MEΓΑΛΟ ΑΡΚΑΝΟ)

Η Αλχημεία συμπεριλαμβάνονταν στη σειρά μαθημάτων της Σχολής των Αγγέλων, την οποία παρακολούθησε ο Αδάμ στον Παράδεισο πριν από την Πτώση. Ο Μωυσής και ο Ααρών εκπαιδεύτηκαν στο μυστήριο της μετατροπής από τον ίδιο τον Θεό, και έγιναν μεγάλοι μύστες στα μυστικά της Πέτρας. Όταν οι άγγελοι κατήλθαν για να παντρευτούν γυναίκες μεταξύ των θυγατέρων των ανθρώπων, όπως καταγράφηκε στο Βιβλίο του Ενώχ, αποκάλυψαν στους θνητούς την πολύτιμη χημεία για την αναγέννηση των στοιχείων. Manly P. Hall (Κανόνες για το Μέγα Έργο)

Αυτή η αρχαία μεταλλουργική επιστήμη υποδηλώνει σε εμάς τις ιδέες αυτών που επιχείρησαν να μετατρέψουν τα κατώτερα μέταλλα σε χρυσό. Η λέξη Αλχημεία λέγεται πως έρχεται από την αρχαία Αίγυπτο (η χώρα του Κεμ ή Χεμ) και είναι μια σύνθετη λέξη που περιέχει το Αλ, από το αραβικό Αλλάχ, και Χημεία, ένας ελληνικός όρος που σημαίνει «συγχωνεύω ή σχηματίζω ένα μέταλλο». Έτσι ο αληθινός σκοπός της Αλχημείας είναι «η συγχώνευση με τον Θεό». Εδώ πρέπει να καταλάβουμε επίσης ότι EL (στα εβραϊκά ο Θεός) και El[o]ah (στα εβραϊκά η Θεά) είναι ανάλογοι όροι με την αραβική λέξη Αλλάχ.
Αυτή η επιστήμη δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι όπως φαίνεται. Τα φανταχτερά αλχημικά εργαλεία στα εργαστήρια του μεσαίωνα μερικώς χρησιμοποιούνταν ως συμβολικά εργαλεία για να διδάξουν την μυστική διδασκαλία στους μυημένους, ώστε να μην μπορεί να καταστραφεί από την ιερά εξέταση. Οι Φύλακες του Μεγάλου Αρκάνο φύλαξαν επίμονα αυτήν την επιστήμη. Αυτή είναι η επιστήμη της δημιουργίας και της τελειοποίησης. Θυμηθείτε όταν ο Ιησούς είπε, «Στην υπομονή θα κερδίσετε τις ψυχές σας». Και αληθινά η υπομονή είναι που χρειάζεται για να εκπληρώσει κανείς αυτό το Μέγιστο Έργο. Συμβολικά μιλώντας, αυτή η επιστήμη είναι το Δέντρο της Γνώσης του Καλού και του Κακού.
«Θα είσαι μαζί με εμένα αύριο ευχαριστημένος,
πιστά να δεχτείς το Ευλογημένο Μυστήριο,
πάνω στον Όρκο που θα δώσω εδώ,
για κανένα χρυσάφι, ή ασήμι, όσο θα ζεις,
ούτε για την αγάπη που έχεις για τους συγγενείς σου,
κι ούτε ακόμα για κανέναν σπουδαίο άνθρωπο,
την προτίμηση του για να κερδίσεις,
δεν θα αποκαλύψεις το μυστικό που θα σου διδάξω,
ούτε με γραφή, κι ούτε με επιδέξια λόγια,
αλλά μόνο σε αυτόν, στον οποίον μπορεί να είσαι σίγουρος,
ο οποίος πάντα έψαχνε πίσω από τα μυστικά της Φύσης,
σε αυτόν μόνο μπορείς να αποκαλύψεις τα μυστικά αυτής της τέχνης,
κάτω από το πέπλο της φιλοσοφίας, πριν από τον κόσμο, αναχωρήσεις».
Από το χειρόγραφο «Theatrum Chemicum Britannicum»

Α.Δ.Σαμαέλ Αούν Βεόρ 


Δείτε το Βίντεο:

ΟI 3 ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ



Υπάρχουν τρεις διαφορετικοί τρόποι, τρεις παράγοντες-προϋποθέσεις για να επιτευχθεί η επανάσταση της συνείδησης. Οι τρεις κανόνες τους οποίους πρέπει να εκπληρώνει κανείς για να βαδίσει στον δρόμο της Αυτογνωσίας είναι οι παρακάτω:
1. Ο Θάνατος, 2. Η Γέννηση, 3. Η Θυσία προς την ανθρωπότητα.

Ο Θάνατος:
Βάση για όλα είναι ο Θάνατος. Ο άνθρωπος-ύλη, ο άνθρωπος-ελάττωμα, πρέπει να πεθάνει για να γεννηθεί στην θέση του ο άνθρωπος-πνεύμα, ο άνθρωπος-αρετή. Μέσω της αυτοπαρατήρησης κατασκοπεύουμε ένα Εγώ. Όταν το έχουμε γνωρίσει αρκετά καλά, τότε αναλύουμε τα δεδομένα που έχουμε για αυτό το Εγώ. Δημιουργούμε έναν κατάλογο με όλα εκείνα τα λάθη που έχουμε κάνει εξαιτίας του. Αναλύουμε την συνολική μας κατάσταση, αντιλαμβανόμενοι το πόσο έχει βλάψει την Συνείδησή μας αυτό το Εγώ. Αναγνωρίζουμε το σφάλμα στο οποίο πέσαμε όταν το δημιουργήσαμε. Ζητάμε από την Θεϊκή μας Μητέρα να καταστρέψει αυτό το ελάττωμα που έχουμε καταλάβει σε βάθος.
Για να υπάρξει ολοκληρωτικός και οριστικός θάνατος για το καταδικασθέν ελάττωμα πρέπει, εκτός της κατανόησης, να χρησιμοποιήσουμε τον Δεύτερο Παράγοντα. Κατά την διάρκεια της αλχημικής συνουσίας, ζητάμε από την θεϊκή Μητέρα να καταστρέψει το Εγώ που προηγουμένως έχουμε καταλάβει. Τότε εκείνη οπλισμένη με την σεξουαλική ενέργεια του ζευγαριού, καταστρέφει με ευκολία το Εγώ που έχουμε αναλύσει.
Ο θάνατος αυτός του Εγώ έχει δύο αποτελέσματα: 
Το πρώτο είναι ότι το ποσοστό της Ουσίας που ήταν παγιδευμένη σε αυτό το ελάττωμα απελευθερώνεται μετά από την καταστροφή του Εγώ. Επιστρέφει πίσω σε εμάς. Δεν πρόκειται όμως πλέον για ένα απλό κομματάκι Ουσίας. Πρόκειται για Συνείδηση. Το μικρό ποσοστό Ουσίας έχει γνωρίσει πια σε βάθος όλη την διαδικασία του Εγώ στο οποίο ήταν εγκλωβισμένη. Έτσι γνωρίζει πια το Καλό και το Κακό, όσον αφορά τον συγκεκριμένο τομέα. Έτσι όταν, για παράδειγμα, διαλυθεί το Εγώ της υπερηφάνειας, η απελευθερωμένη Ουσία θα μας παρέχει την αρετή της Ταπεινοφροσύνης. Τότε θα μπορούσαμε να δράσουμε (αν χρειαστεί) σε κάποιες καταστάσεις σαν να έχουμε το Εγώ της υπερηφάνειας, αλλά ποτέ δεν θα νιώθαμε υπερήφανοι.
Το δεύτερο είναι ότι με την διάλυση των διαφόρων ελαττωμάτων, λιγοστεύει η ενέργεια η οποία χάνεται μέσω της ταύτισης. Τότε η περίσσεια αυτή της ενέργειας μετατρεπόμενη, κατά την διάρκεια της Αλχημείας, χρησιμεύει στην κατασκευή των Ανώτερων Σωμάτων.

Η Γέννηση:
Κατά την διάρκεια της Αλχημείας μετατρέπουμε τις σεξουαλικές ενέργειες του σώματός μας. Η μετατροπή είναι αναγκαία για την επιδιόρθωση των βλαβών που προκαλεί η δράση των Εγώ. Σιγά σιγά «χτίζουμε» και επιδιορθώνουμε όχι μόνο το φυσικό σώμα αλλά επιπλέον και τα ενεργειακά Ανώτερα Σώματα. Κατά την διάρκεια του θανάτου των σεληνιακών σωμάτων (αποτελούμενων από τα Εγώ) εξοικονομείται ενέργεια που χρησιμεύει σε αυτήν την κατασκευή.
Ο άνθρωπος έτσι γεννιέται στους Ανώτερους Κόσμους, όπου μπορεί να κινείται και να δρα, ακριβώς επειδή έχει κατασκευάσει το αντίστοιχο σώμα.
Η γέννηση είναι ένα σεξουαλικό θέμα. Τα φυτά, ζώα, οι άνθρωποι, οι πλανήτες, τα ηλιακά συστήματα, οι γαλαξίες και τελικά ολόκληρο το σύμπαν έχουν δημιουργηθεί από την σεξουαλική ένωση του Αρσενικού και του Θηλυκού. Πρόκειται για τις δύο βασικές δυνάμεις που υπάρχουν στο Σύμπαν, δύο κατηγορίες «ιδιοτήτων» που είναι αντίθετες, ίσες και αλληλοσυμπληρώνονται. 
Στην μία θα μπορούσαμε να κατατάξουμε το φως, το καλό, το ζεστό, το όμορφο, το ενεργητικό, το αρσενικό, κλπ.
Στην άλλη θα μπορούσαμε να κατατάξουμε το σκοτάδι, το κακό, το κρύο, το άσχημο, το παθητικό, το θηλυκό, κλπ.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το να είσαι άνδρας είναι καλύτερο από το να είσαι γυναίκα. Πρόκειται για έναν καθαρά «φιλοσοφικό» διαχωρισμό των ιδιοτήτων ενός πράγματος. Είναι κάτι ανάλογο με το Φως και το Σκοτάδι, όπου το Φως είναι ο θεός και το Σκοτάδι είναι η σκιά το θεού, δηλαδή ο Διάβολος. Δηλαδή εκεί που υπάρχει Φως δεν υπάρχει Σκοτάδι. Οι δύο αυτές ιδιότητες αλληλοσυμπληρώνονται και συνυπάρχουν με κάποιον «ακαταλαβίστικο» και «φιλοσοφικό» τρόπο. Έτσι κι αλλιώς επειδή και ο άνδρας και η γυναίκα έχουν αναπτυγμένο το Εγώ είναι εξίσου κοιμισμένοι και ασυνείδητοι, λειτουργώντας σαν αυτόματα κυβερνώμενα από τα ελαττώματά τους.
Είτε άνδρας είτε γυναίκα είναι κανείς, πρέπει να ενσαρκώσει το Είναι του. Έτσι οφείλει να κατασκευάσει τα ηλιακά του σώματα μέσω της Αλχημείας, ενώ ταυτόχρονα θα διαλύει το Εγώ με την βοήθεια της σεξουαλικής ενέργειας.

Η Θυσία:
Ο τρίτος παράγοντας, αναφέρεται σαν «Θυσία προς την ανθρωπότητα». Η θυσία έγκειται στο ότι ενώ προσπαθούμε να βάλουμε σε εφαρμογή τους δύο προαναφερθέντες παράγοντες, πρέπει ταυτόχρονα να διδάξουμε τον δρόμο της Επανάστασης της Συνείδησης στους άλλους ανθρώπους. Αυτό πρέπει να γίνεται με ανιδιοτέλεια, χωρίς κανενός είδους υπολογισμούς, γιατί πραγματικά αυτό αποτελεί ένδειξη αγάπης προς τους ανθρώπους.
Ενώ η δουλειά αυτή είναι πολύ δύσκολη και χρονοβόρος, πρέπει κανείς να μεταδώσει τις γνώσεις του σε όλους εκείνους οι οποίοι αγνοούν αυτού του είδους την εσωτερική εργασία, με σκοπό να τους βοηθήσει να ξεφύγουν από τον λαβύρινθο των Ελαττωμάτων τους. Αυτό πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή (όσο μας είναι δυνατόν) για να αποφεύγονται παρερμηνείες. Όπως λέει ο Σαμαέλ «πρέπει να είμαστε απαιτητικοί στην έρευνα και μαθηματικοί στην έκφραση».
Είναι απαραίτητο να ερευνούμε εξονυχιστικά, μέχρι να εξαντλήσουμε πλήρως το θέμα της έρευνάς μας.
Είναι απαραίτητο να μιλάμε με ακρίβεια, αποφεύγοντας λέξεις με διφορούμενη σημασία, ώστε να μεταφέρουμε όσο το δυνατόν σωστότερα αυτά που γνωρίζουμε.
Είναι απαραίτητο να μπαίνει κανείς στην θέση του άλλου. Πρέπει να προσπαθούμε να καταλάβουμε τις ανάγκες του διδασκόμενου. Πρέπει επίσης να τον προσεγγίζουμε από το επίπεδό του και όχι από ένα άλλο υψηλότερο. Πρέπει επίσης να τον προσεγγίζουμε με σκοπό να τον τροφοδοτούμε με την σωστή ποσότητα γνώσεων για να μπορεί να τις αφομοιώνει. Πρέπει να καταλαβαίνουμε πότε μπορεί να ακούσει και πότε όχι.
Όλα αυτά απαιτούν (από την πλευρά του εκπαιδευτή) εντατική προετοιμασία και εξάσκηση προς την κατεύθυνση της αφύπνισης της Συνείδησης.
Από την άποψη των μαθητών, ο καθένας είναι ιδιαίτερος.
Ένας νέος θα αρχίσει την Αλχημεία, αφήνοντας για αργότερα τον Θάνατο και την Θυσία. Αντίθετα ένας γέρος θα αρχίσει από τον Θάνατο ξεχνώντας και αυτός την Αλχημεία και την Θυσία. Είναι αρκετά δύσκολο να εφαρμοστούν με ισορροπία οι Τρείς Παράγοντες.
Βασικοί λόγοι είναι:
-Η προσωπική μας άγνοια.
-Οι πεποιθήσεις μας, τα «πιστεύω» μας. Δεν μπορείς να βάλεις «νέο κρασί σε παλιά ασκιά». Δεν μπορείς να χρησιμοποιείς την παλιά και ξεπερασμένη ηθική ταυτόχρονα με τις επαναστατικές ιδέες της Επανάστασης της Συνείδησης. Πρέπει να αφήνει κανείς τις παλιές πεποιθήσεις του που θα τον εμποδίσουν στην δουλειά με τον εαυτό του.
Έτσι είναι απαραίτητο να θυσιαζόμαστε προς την ανθρωπότητα με σκοπό να δώσουμε, με κάθε λεπτομέρεια, την διδασκαλία της Επανάστασης της Συνείδησης σε όλους εκείνους που το επιθυμούν. 
Μπορούμε επίσης να βοηθάμε αδύναμους ανθρώπους, να θεραπεύουμε ασθενείς, να προσφέρουμε χρήματα, να εξυπηρετούμε σε κάθε δυσκολία κλπ. Όμως το καλύτερο είναι το να διαδίδουμε την Γνώση με σκοπό να δώσουμε και σε άλλους ανθρώπους την ευκαιρία να αλλάξουν ψυχολογικά. 
Όπως λέει μία Κινεζική παροιμία: «Σε έναν άνθρωπο που πεινάει δεν πρέπει να του δώσεις ένα ψάρι. Πρέπει να τον μάθεις να ψαρεύει». Πρέπει δηλαδή να δίνεις στον καθένα εκείνο που έχει ανάγκη για να προχωρήσει μόνος του. 
Έχουμε σαν χρέος να ανάψουμε την φλόγα της Σοφίας για να δείξουμε και να φωτίσουμε τον δρόμο στην ταλαιπωρημένη ανθρωπότητα. 
Εάν δεν το κάνουμε αυτό, αν αφήνουμε τους άλλους στην μοίρα τους και στην άγνοιά τους, τότε δείχνουμε έλλειψη αγάπης και υπερηφάνεια. Τότε ο Δρόμος δυσκολεύει και δεν γίνεται να προχωρήσει εκείνος που δεν ενδιαφέρεται για τους άλλους. Συγγενείς και φίλοι δεν είναι μόνο οι λίγοι άνθρωποι που τυχαία βρίσκονται κοντά μας. Συγγενείς και φίλοι είναι ολόκληρη η ανθρωπότητα. Όλοι οι άνθρωποι, ανεξαρτήτως χρώματος, γλώσσας και κοινωνικής θέσης είναι μία μεγάλη οικογένεια. 
Και αυτή η οικογένεια μπορεί να βοηθηθεί μέσα από την ισορροπημένη δουλειά στους τρεις παράγοντες.

AΣΤΡΙΚΟ ΞΕΔΙΠΛΩΜΑ


Ο κόσμος των ονείρων
Ζούμε το ένα τρίτο της ζωής μας κοιμισμένοι. Όμως παρόλα αυτά δεν γνωρίζουμε σχεδόν τίποτε για τον ύπνο και τα μυστήρια που κρύβει.
Το μοναδικό που ουσιαστικά γνωρίζουμε είναι το ότι βλέπουμε όνειρα. Αλλά και για αυτά γνωρίζουμε ελάχιστα. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν μόνο αυτά που γράφονται σε διάφορα περιοδικά και συνήθως δεν έχουν πολύ σχέση με την πραγματικότητα. Ο αστρικός διαχωρισμός ονομάζεται επίσης και αστρική προβολή ή αστρικό ταξίδι ή συνειδητό ονείρεμα ή εξωσωματική εμπειρία. Πρέπει να πούμε ότι η Ουσία κατά τη διάρκεια των ωρών του ύπνου, αν και εμφιαλωμένη μέσα στο Εγώ, βρίσκεται έξω από το φυσικό σώμα. Έτσι με το Εγώ και την Ουσία έξω από το φυσικό σώμα, είναι βέβαιο ότι ζούμε στο αστρικό επίπεδο που είναι ο κόσμος των επιθυμιών κοιμισμένοι, όπως ακριβώς ζούμε εδώ, σε αυτό το επίπεδο.
Κατ’ αρχήν πρέπει να γίνει μια περιγραφή του τι συμβαίνει την στιγμή που κοιμόμαστε:
-Το σώμα χαλαρώνει και οι σκέψεις μας αρχίζουν να μετατρέπονται σε εικόνες. Είναι η στιγμή που τα Εγώ πρέπει να φύγουν από το σώμα, μπαίνοντας στον κατώτερο αστρικό κόσμο, για να του επιτρέψουν να ξεκουραστεί και να επιδιορθώσει τις όποιες βλάβες έπαθε κατά την διάρκεια της ημέρας. Αν κάποιος είναι προσεκτικός, τότε ίσως ακούσει διάφορες φωνές οι οποίες απομακρύνονται και χάνονται «κάπου». Το φυσικό σώμα (κατά την ώρα που λείπει το Εγώ) επισκευάζει το ζωτικό σώμα. Ο θυρεοειδής αδένας εκκρίνει διάφορα είδη βιολογικού ιώδιου. Αυτά απολυμαίνουν τον οργανισμό. Έτσι το ηλιακό πλέγμα και το πλέγμα του ήπατος δουλεύουν εντατικά. Όταν έπειτα ξαναγυρίζει το Εγώ μέσα στο σώμα, αυτό είναι έτοιμο για τις καινούργιες δραστηριότητες της ημέρας.
-Έπειτα το σώμα κοιμάται και η Ουσία φεύγει και μεταφέρεται και αυτή στον κατώτερο αστρικό κόσμο. Αυτό συμβαίνει γιατί είναι κοιμισμένη και έτσι παρασύρεται μαζί με τα Εγώ. Αυτά που θα δει και θα ακούσει στην διάρκεια του ύπνου, γίνονται αντιληπτά (όταν ο άνθρωπος επιστρέψει στην κατάσταση της επαγρύπνησης) σαν όνειρα.
– Το Εγώ τριγυρίζει στις ανώτερες διαστάσεις, στις υπερευαίσθητες επαρχίες της Φύσης και του Κόσμου και συνεχίζει να ονειρεύεται με τα ίδια όνειρα που έχει στο φυσικό κόσμο, δηλαδή με τις γνωστές διανοητικές προβολές και φαντασίες του, προσπαθώντας να ικανοποιήσει τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες του.
-Μπορεί επίσης η Ουσία να παρασυρθεί στους κόσμους κολάσεις, οπότε ο άνθρωπος θα θυμάται εφιάλτες. Ορισμένες φορές βλέπουμε όνειρα που έχουν σχέση με αυτά που κάνουμε όλη την ημέρα ή με πράγματα που επιθυμούμε. Αυτά δεν είναι παρά απλές διανοητικές προβολές.
-Υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες η Ουσία μπορεί στιγμιαία να αντιληφθεί αποκαλύψεις των μεγάλων Δασκάλων ή να της δώσουν κάποια ειδική διδασκαλία. Αυτές όμως οι περιπτώσεις είναι πολύ σπάνιες.
Όταν κάποιος αρχίζει να εφαρμόζει το κλειδί ΥΑΤ, συνηθίζει να παρατηρεί καί το σώμα καί το περιβάλλον του. Έτσι έχει την πιθανότητα σε κάποια στιγμή να καταλάβει ότι δεν αισθάνεται το σώμα του «έτσι όπως το έχει συνηθίσει». Ή θα αντιληφθεί ότι κάτι περίεργο συμβαίνει στο περιβάλλον, ότι «κάτι δεν πάει καλά». Τότε η Ουσία του θα ξυπνήσει και θα καταλάβει ότι βρίσκεται στον αστρικό κόσμο. Δεν θα δει τίποτε ιδιαίτερο σε σχέση με το απλό όνειρο που έβλεπε μέχρι εκείνη την στιγμή. Το περιβάλλον συνήθως παραμένει σταθερό. Απλά θα τον καταλάβει μία έκπληξη επειδή θα θυμηθεί ότι πριν λίγη ώρα είχε ξαπλώσει στο κρεβάτι του για να κοιμηθεί. Τότε μπορεί να πει:
-Είμαι με το αστρικό μου σώμα!
Θα θυμηθεί όλες τις δυνατότητες που έμαθε θεωρητικά ότι έχει. Μπορεί για παράδειγμα να πετάξει, να περάσει μέσα από τοίχους και να πάει σε όποιο μέρος θέλει ή να ψάξει για κάποιον Δάσκαλο ο οποίος θα τον διδάξει ότι χρειάζεται. Και πάντοτε θα αισθάνεται έκπληξη, επειδή η Ουσία ξυπνώντας αντιμετωπίζει κάτι πρωτόγνωρο για αυτήν.
Ανάλογα, με το πόσο δυνατή συγκέντρωση υπάρχει, η εμπειρία μπορεί να κρατήσει από μερικά δευτερόλεπτα μέχρι αρκετή ώρα. Φυσικά στο επίπεδο στο οποίο βρισκόμαστε οι εμπειρίες αυτές είναι σπάνιες και διαρκούν ελάχιστα. Είναι όμως αρκετές για να ταράξουν την Ουσία μας και να της δείξουν ότι υπάρχει και κάτι άλλο εκτός από τα όνειρα που προβάλλει ο Νους.
Θα περιγράψουμε τώρα τι πρέπει να κάνει κανείς για να επιτύχει τον Αστρικό Διαχωρισμό:
Βασικά εφαρμόζουμε συνεχώς το κλειδί ΥΑΤ, δηλαδή ο διαχωρισμός της προσοχής σε Υποκείμενο, Αντικείμενο και Τόπο πρέπει να γίνεται συνέχεια. Η πρακτική που εξασκούμε σε κατάσταση επαγρύπνησης, τυπώνεται στο υποσυνείδητο και μετά, κατά τη διάρκεια των ωρών του ύπνου λειτουργεί αυτόματα.
Επίσης πρέπει να σταματάμε την καθημερινή δράση μας και να αναρωτιόμαστε συχνά για τον τόπο που βρισκόμαστε:
-Που βρίσκομαι; Είμαι με αστρικό ή με φυσικό σώμα;
Παρατηρούμε προσεκτικά και διευκρινίζουμε αν είμαστε στον αστρικό ή στον φυσικό κόσμο. Για μεγαλύτερη σιγουριά τραβάμε το δάχτυλό μας ή κάνουμε ένα πηδηματάκι. Εάν είμαστε στο αστρικό τότε το δάκτυλό μας θα μακρύνει (επειδή εκεί η ύλη είναι ελαστική) ή θα αιωρηθούμε γιατί ο νόμος της βαρύτητας δεν ισχύει.
Αν επίσης κατά την διάρκεια της ημέρας βλέπουμε κάτι περίεργο, αμέσως πρέπει να αναρωτιόμαστε:
-Που βρίσκομαι; Είμαι με αστρικό ή με φυσικό σώμα;
Αυτό το κάνουμε γιατί στο αστρικό βλέπουμε πολλά περίεργα πράγματα, αλλά ποτέ δεν αναρωτιόμαστε για αυτά. Τα θεωρούμε φυσιολογικά. Όταν όμως ξυπνήσουμε συνήθως αισθανόμαστε κατάπληξη που είδαμε τέτοια περίεργα πράγματα. Και λέμε στους άλλους: Άκου τι όνειρο είδα εχθές!!!
Μετά την αναρώτηση, συνήθως ο νους μας πείθει ότι είμαστε ΕΔΩ, χωρίς να τον ενδιαφέρει αν είμαστε στο αστρικό ή στο φυσικό. Έτσι κι αλλιώς και στις δύο περιπτώσεις είμαστε ΕΔΩ, αλλά λείπει η διευκρίνιση. Έτσι προσπαθούμε να κάνουμε το πηδηματάκι με σκοπό την αιώρηση ή να τραβήξουμε το δάχτυλό μας.
Κάποιες φορές όμως ο νους μας βάζει βάρος και δεν πετάμε. Όποτε είναι δυνατόν ανεβαίνουμε σε ένα σκαμνί ή σε ένα σκαλοπάτι και πηδάμε. Έτσι προσπαθούμε να διαπιστώνουμε αν είμαστε ή όχι στο αστρικό.
Τελικά, είτε αιωρηθούμε είτε αισθανθούμε το δάκτυλό μας να μετατρέπεται σε λάστιχο και να μακραίνει, μας καταλαμβάνει ισχυρή έκπληξη η οποία μας αφυπνίζει. Είναι ένα σοκ στιγμιαίο. Όπως για παράδειγμα όταν φεύγεις από το σπίτι για μια δουλειά και ξαφνικά θυμάσαι και λες: ΩΧ!!! ΞΕΧΑΣΑ ΝΑ ΠΑΡΩ ΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ!!!
Αισθάνεσαι ΚΑΠΩΣ, σαν να ξυπνάς από έναν λήθαργο, αισθάνεσαι έκπληξη και ταράζεσαι. Η αστρική συνειδητοποίηση είναι παρόμοια.

Μία άλλη πρακτική γίνεται την ώρα που πάμε για ύπνο:
Ξαπλώνουμε ανάσκελα (με το στόμα προς τα πάνω) και με το κεφάλι προς τον βορρά ή την ανατολή (αν γίνεται βέβαια).
Παρατηρούμε το δωμάτιό μας πολύ προσεκτικά, εντοπίζοντας όλες τις λεπτομέρειές του (αντικείμενα, χρωματισμούς, διάταξη χώρου) και μετά λέμε πολλές φορές στον εαυτό μας:
-Ξάπλωσα για να κοιμηθώ. Εάν βρεθώ στην δουλειά μου ή οπουδήποτε αλλού, θα θυμηθώ ότι ξάπλωσα για ύπνο και δεν μπορεί να βρίσκομαι εκεί. Τότε θα καταλάβω ότι είμαι με αστρικό σώμα και θα κάνω το πήδημα με σκοπό να αιωρηθώ.
Όταν τελικά στην διάρκεια του ονείρου θυμηθούμε να κάνουμε το πηδηματάκι, θα αιωρηθούμε και θα ξυπνήσουμε στο αστρικό επίπεδο (για μερικά δευτερόλεπτα έστω).
Θα πρέπει επίσης ο γνωστικός μαθητής να προσπαθεί τα εξής:
-Πριν ξαπλώσει να έχει φάει ελαφρύ φαγητό. Όταν φάει κάποιος βαριά κοιμάται εύκολα και κάποιες φορές μπορεί ακόμη και να δει εφιάλτες.
-Όταν μετατρεπόμενος σε φρουρό του ύπνου του, είναι μισοκοιμισμένος και αισθάνεται αυτήν την χαλάρωση του ύπνου, πρέπει να φαντάζεται και να αισθάνεται ότι είναι ελαφρύς σαν αέριο.
-Όντας σε αυτήν την κατάσταση, προσπαθεί να ξεχνάει ότι έχει βάρος και σκέπτεται ότι μπορεί να πετάξει όπου θέλει.
-Μετά προσπαθεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του ξεχνώντας το φυσικό του σώμα, αισθανόμενος ότι είναι σύννεφο, άρωμα, αέρας, θεϊκή πνοή.
-Αυτό δεν γίνεται διανοητικά, αλλά σηκώνεται απαλά από το κρεβάτι του, απολύτως ταυτισμένος με το απαλό και ρευστό πνεύμα του.
-Όταν βγει από το φυσικό του σώμα, μπορεί να δει το σώμα του που κοιμάται, να περιδιαβεί το σπίτι του ή να φύγει και να πάει σε όποιο μέρος θέλει.
Υπάρχουν και άλλες πρακτικές:
-Η συγκέντρωση στους κτύπους της καρδιάς μας, η οποία πρέπει να γίνεται πριν το στάδιο του ύπνου και απαιτεί αρκετή χαλάρωση εκ μέρους μας για να αντιληφθούμε την αίσθηση των παλμών της καρδιάς.
-Η συγκέντρωση σε μία μαύρη γάτα. Επειδή η κατάμαυρη γάτα έχει πολύ δυνατό στοιχειώδες, μπορεί να μας βοηθήσει να βγούμε συνειδητά στο αστρικό. Μπορούμε ακόμη να συγκεντρωθούμε σε φυτά ή και στον σκύλο μας.
-Η προφορά ορισμένων Μάντραμς, λέξεων δύναμης.
-Η επίκληση σε Δασκάλους του Αστρικού πεδίου, οι οποίοι εκπαιδεύουν όποιον τους το ζητήσει.
Όταν είμαστε καλά συγκεντρωμένοι τότε μπορεί να ακούσουμε ένα βούισμα λίγο πριν μας πάρει ο ύπνος που μοιάζει και με τον ήχο που κάνει ο γρύλλος. Τότε συγκεντρωνόμαστε σε αυτό το βουητό για να έλθει πιο εύκολα η συνειδητή αστρική έξοδος.
Καμιά φορά επίσης νομίζουμε ότι γίνεται σεισμός ή νοιώθουμε ένα απότομο τράνταγμα στο σώμα ή πιθανόν νομίζουμε ότι το σώμα μας φουσκώνει και γίνεται τεράστιο ή αντίθετα ότι μικραίνει και μετατρέπεται σε τελεία. Αυτά είναι σημάδια συγκέντρωσης και εξόδου στο αστρικό και δεν πρέπει να φοβόμαστε γιατί τότε θα χαθεί όλη η προσπάθεια.

Το τελευταίο βήμα γίνεται την ώρα που ξυπνάμε το πρωί:
-Μένουμε ακίνητοι, επειδή με την κίνηση ταράζεται το αστρικό σώμα και χάνονται οι αναμνήσεις.
-Αμέσως κάνουμε μια αναδρομική άσκηση για να θυμηθούμε με κάθε λεπτομέρεια τα μέρη που επήγαμε, τους ανθρώπους με τους οποίους μιλήσαμε και γενικά την κατάσταση στην οποία βρισκό¬μασταν, όσο ήμασταν έξω από το φυσικό σώμα.
Μπορούμε επίσης να κρατάμε σημειώσεις για όλα αυτά, επειδή σιγά σιγά τα όνειρα χάνονται κατά την διάρκεια της ημέρας. Αυτά που γράφουμε μας δείχνουν την εξέλιξη που έχουμε, στον δρόμο της αφύπνισης της συνείδησης, σαν αποτέλεσμα της προ¬σπάθειάς μας.
Πολλοί ονειρεύονται πως είναι ξύπνιοι, αλλά πρόκειται απλά για ένα όνειρο. Ο ξύπνιος άνθρωπος ζει με εντατική επαγρύπνηση κατά την διάρκεια του ύπνου, αλλά και κατά την διάρκεια της καθημερινής δραστηριότητας.
Ορισμένοι, όταν βγαίνουν στο αστρικό, βλέπουν το φυσικό τους σώμα ξαπλωμένο στο Κρεβάτι. Τότε φοβούνται ότι θα πεθάνουν και τρομοκρατημένοι επιστρέφουν πίσω και ξυπνούν.
Ορισμένοι επίσης προσπαθούν (ακριβώς λόγω του φόβου του αγνώστου ή του θανάτου) να αποφύγουν να έχουν πάλι τέτοιου είδους εμπειρίες. Αυτό είναι παράλογο γιατί είτε το καταλαβαίνουν είτε όχι, είτε θέλουν είτε όχι, κάθε βράδυ βγαίνουν στο αστρικό. Όλοι οι άνθρωποι βγαίνουν στο αστρικό αλλά φυσικά δεν πέθανε κανείς, ούτε έπαθε τίποτε.
Τους φυσιολογικούς αυτούς φόβους τους αυξάνουν πολλοί ψευτο-εσωτεριστές, που παριστάνοντας τους ειδήμονες, φοβίζουν τον κόσμο λέγοντας ότι το αστρικό είναι επικίνδυνο και χρειάζεσαι έναν Δάσκαλο για να σε προστατέψει. Αντίθετα μπορούμε να πούμε ότι κινδυνεύουμε όταν δεν βγαίνουμε συνειδητά στο αστρικό. Ο λόγος είναι ότι υπάρχει η δυνατότητα ακόμα και να μας σκοτώσει ένας δαίμονας υψηλής ιεραρχίας. Αυτό που μας συμβαίνει συνήθως είναι ότι παρασυρόμαστε στους κολάσιους κόσμους. Εκεί εκπαιδεύουν τα ελαττώματά μας για να κάνουν ακόμα «καλυτέρα» τις καθημερινές αταξίες τους.

Κάποιες φορές μπορεί να ξεκολλήσει ολόκληρο το αστρικό μας σώμα από το φυσικό, αλλά να μένουμε κολλημένοι πχ στο κεφάλι. Άλλες φορές προσπαθούμε να περάσουμε μέσα από τον τοίχο, αλλά αυτός είναι ελαστικός, υποχωρεί και μας εμποδίζει να φύγουμε. Κάποιοι αιωρούνται στο δωμάτιο μη μπορώντας να κινηθούν. Αυτό συμβαίνει γιατί ακόμα ο νους μας βάζει διανοητικά εμπόδια. Μεταφέρει τις καταστάσεις του υλικού κόσμου στον αστρικό κόσμο και μας δημιουργεί προβλήματα.
Ο καλύτερος όμως τρόπος για να υπάρξει έξοδος στο αστρικό είναι ένας και μοναδικός, αν και είναι ο δυσκολότερος.
Σε όλες τις μεθόδους που περιγράψαμε πριν είναι απαραίτητη η προσπάθεια για να επιτευχθεί η αστρική εμπειρία μερικών δευτερολέπτων. Μετά πρέπει να ξαναγίνει το ίδιο.
Όμως όταν δουλεύουμε πάνω στον θάνατο του Εγώ και απελευθερώνουμε την Ουσία μας τότε αυτή μετατρέπεται σε Συνείδηση.
Μία από τις βασικές ικανότητες της Συνείδησης είναι η συνεχής επαγρύπνηση.
Έτσι όταν κοιμόμαστε η Συνείδησή μας βγαίνει στον αστρικό κόσμο φυσιολογικά χωρίς ανάγκη ιδιαίτερων πρακτικών.
Το αφυπνισμένο άτομο επίσης μπορεί:
-Να κατανοεί τα συμβολικά όνειρα που βλέπει.
-Να ταξιδεύει σε οποιοδήποτε μέρος της γης ή ακόμα και σε άλλους πλανήτες.
-Να πηγαίνει στους Ναούς των Μυστηρίων και να ζητήσει από τους μεγάλους Δασκάλους να τον εκπαιδεύσουν.
-Να μελετήσει τα Ακασικά Αρχεία της Φύσης για να γνωρίσει όλα εκείνα που τον ενδιαφέρουν.
-Να αναλαμβάνει εργασίες που θα του αναθέσουν στον Γνωστικό Ναό, κερδίζοντας έτσι Αξίες, αφού εργάζεται για το καλό της ανθρωπότητας.
Όλα αυτά γίνονται αργά και οδυνηρά γιατί η Φύση δεν κάνει άλματα. Και το πρώτο σκαλοπάτι για αυτήν την θαυμάσια σκάλα εσωτερικής προόδου λέγεται συγκέντρωση. Χωρίς αυτήν δεν πρόκειται ποτέ ποτέ ποτέ να επιτύχει κανείς τίποτε στον εσωτερικό δρόμο.



ΕΡΩΤΗΣΗ:
Τι είναι το ξεδίπλωμα;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πραγματικά αγνοείτε τι είναι το ξεδίπλωμα; 
Καταλαβαίνω πολύ καλά, δεσποινίς, ότι η ερώτησή σας είναι ειλικρινής. Το ξεδίπλωμα, περιληπτικά, είναι απλό και εύκολο, είναι ένα φυσικό φαινόμενο όπως το φαγητό, το ποτό, κλπ., κλπ. Είναι σαφές ότι όταν το φυσικό σώμα κοιμάται, η ψυχή βγαίνει από αυτό και ταξιδεύει παντού, όταν επιστρέφει η ψυχή, όταν ξαναμπαίνει στο σώμα της θυμάται πολλές φορές τα μέρη που πήγε, τα άτομα με τα οποία μίλησε, κλπ. Και αυτά τα ονομάζουμε όνειρα, αυτό είναι πραγματικά το ξεδίπλωμα.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε όνειρα ή και με την θέλησή μας επίσης;

ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Όπως και να έχει χρειάζεται ύπνος για να μπορέσουμε να ξεδιπλωθούμε ακόμα και αν είναι με την θέλησή μας.

ΕΡΩΤΗΣΗ: Το ξεδίπλωμα δεν είναι επικίνδυνο;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μου φαίνεται ότι το να είναι κανείς συνειδητός των ίδιων του των φυσικών φαινομένων ποτέ δεν θα μπορούσε να είναι επικίνδυνο, πρέπει να είναι κανείς συνειδητός των τροφών που τρώει, αυτού που πίνει, της κατάστασης στην οποία βρίσκεται η υγεία του και της διαδικασίας του ξεδιπλώματος επίσης η οποία συμβαίνει σε όλα τα ζωντανά πλάσματα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Εξηγήστε μου την τεχνική για να μπορέσω να ξεδιπλωθώ. Θα ήθελα να πάω στο Παρίσι με την θέλησή μου.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εκείνα που κάνετε πάντα με αθέλητο, ασυνείδητο τρόπο, μάθετε να τα κάνετε με ηθελημένο και συνειδητό τρόπο. Ανέκαθεν ξεδιπλωνόσασταν, κατά τις στιγμές που μισοκοιμόμαστε όλες οι ψυχές βγαίνουν από το σώμα με ασυνείδητο, δυστυχώς, τρόπο. Κάντε ακριβώς το ίδιο, αλλά με ηθελημένο και συνειδητό επαναλαμβάνω, τρόπο. Όταν αισθάνεστε ότι είστε σε αυτήν την κατάσταση της χαλαρότητας που χαρακτηρίζει τον ύπνο, όταν αρχίζετε να μισοκοιμάστε, φανταστείτε ότι είστε σαν ένα λεπτό, αέρινο φάντασμα, σκεφτείτε ότι θα βγείτε από το σώμα σας. Καταλάβετε ότι εσείς δεν είστε το σώμα, καταλάβετε ότι είστε μια ψυχή, αισθανθείτε ότι είστε ψυχή και σηκωθείτε από το κρεβάτι σας απαλά, προσεκτικά, όπως σηκώνονται οι ψυχές. Αυτό που σας λέω μεταφράστε το σε συγκεκριμένα γεγονότα, δεν πρόκειται για σκέψεις, αλλά για πράξεις! Όταν σηκωθείτε, κάντε μετά ένα πηδηματάκι μέσα στο ίδιο σας το δωμάτιο με την σταθερή πρόθεση να αιωρηθείτε στο διάστημα, έτσι, είναι σαφές ότι αν αιωρηθείτε θα είναι γιατί είστε πια έξω από το φυσικό σας σώμα, τότε μπορείτε να βγείτε από το δωμάτιό σας και να αιωρείστε στο διάστημα, μπορείτε να πάτε στο Παρίσι, στο Λονδίνο ή σε όποιο μέρος θέλετε, όμως αν δεν αιωρηθείτε θα είναι γιατί θα έχετε σηκωθεί από το κρεβάτι σας, με το φυσικό σας σώμα, τότε ξαναμπείτε στο κρεβάτι σας και επαναλάβετε το πείραμα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν επιπλέουμε, το φυσικό σώμα μένει στο κρεβάτι;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θέλω να με καταλάβετε, είναι σαφές ότι αν επιπλέετε στο γύρω περιβάλλον αυτό συμβαίνει γιατί βρίσκεστε έξω από το φυσικό σώμα, σε αυτήν την συγκεκριμένη περίπτωση πρέπει να καταλάβετε ότι το σώμα σας έχει μείνει μέσα στο κρεβάτι και ότι εσείς βρίσκεστε έξω από σώμα και μακριά από το κρεβάτι.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν αισθάνεται κανείς ότι επιπλέει πρέπει να σκεφτεί ότι ταξιδεύει προς ένα συγκεκριμένο μέρος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Θέλω να καταλάβετε ότι δεν πρόκειται για σκέψη, παρά για δράση, που είναι άλλο πράγμα. Για παράδειγμα, εγώ σας βλέπω καθισμένη σε εκείνη την καρέκλα, όμως αν σκέπτεστε ότι θα σηκωθείτε από εκείνη την καρέκλα και θα βγείτε στον δρόμο και δεν δράτε, είναι σαφές ότι θα παραμείνετε εκεί, καθισμένη στην καρέκλα, αυτό που χρειάζεται είναι δράση: με καταλάβατε;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Αυτό είναι που μου αρέσει στην Γνώση, ότι όλα όσα δεν καταλαβαίνω μου το εξηγούν ξεκάθαρα.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτό είναι σαφές, εμάς μας αρέσει η πιστότητα σε όλα, η ακρίβεια.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορείτε να μου διηγηθείτε κάποια συγκεκριμένη περίπτωση ηθελημένου ξεδιπλώματος;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Με την μεγαλύτερη ευχαρίστηση, ξεχωριστή δεσποινίδα, θα σας διηγηθώ μια προσωπική περίπτωση. Θέλω να σας διηγηθώ το πρώτο μου ξεδίπλωμα, ήμουν πολύ νέος ακόμα όταν αποφάσισα να ξεδιπλωθώ ηθελημένα. Θυμάμαι ξεκάθαρα ότι τότε έβαλα πολύ προσοχή στην διαδικασία του ύπνου και όταν αισθάνθηκα πια μισοκοιμισμένος, σ’ εκείνην την κατάσταση της μετάβασης που υπάρχει μεταξύ αγρύπνιας και ύπνου, έδρασα έξυπνα.
Δεν άρχισα να σκέπτομαι ότι επρόκειτο να ξεδιπλωθώ, γιατί είναι φανερό ότι θα είχα μείνει να σκέπτομαι και δεν θα είχα πραγματοποιήσει το ποθούμενο πείραμα, επαναλαμβάνω: έδρασα, σηκώθηκα με μεγάλη απαλότητα από το κρεβάτι μου και κάνοντάς το προκλήθηκε ένας πολύ φυσικός χωρισμός μεταξύ της ψυχής και του σώματος, η ψυχή βρέθηκε έξω και το σώμα έμεινε να κοιμάται στο κρεβάτι.
Βγήκα από το σπίτι μου στον δρόμο με σαφή και αυθόρμητο τρόπο και μετά περπάτησα σε έναν απόμερο δρόμο. Σταμάτησα στην επόμενη γωνία του δρόμου και σκέφτηκα για λίγες στιγμές σχετικά με το μέρος που έπρεπε να πάω, αποφάσισα να πάω στην Ευρώπη.
Είναι προφανές ότι έπρεπε να ταξιδέψω πάνω από τα νερά του Ατλαντικού επιπλέοντας θαυμάσια στο φωτεινό διάστημα, αισθάνθηκα γεμάτος από μια ευτυχία ασύλληπτη για τα ανθρώπινα όντα και τελικά έφτασα στην πόλη του Παρισιού.
Περπατώντας ή καλύτερα θα λέγαμε επιπλέοντας σε αυτήν την φωτεινή ατμόσφαιρα, αισθάνθηκα ενστικτωδώς την ανάγκη να μπω σε ένα σπίτι.
Δεν μου ήταν δύσκολο να εισχωρήσω στο συγκεκριμένο σπίτι, το περίεργο της υπόθεσης ήταν η συνάντηση με έναν Μυημένο που είχα γνωρίσει σε αρχαίες επανενσαρκώσεις.
Κι αυτός επίσης βρισκόταν έξω από το σώμα του, μπόρεσα να διαπιστώσω βεβαίως ότι το σώμα του βρισκόταν κοιμισμένο μέσα στο κρεβάτι, μαζί του είδα μια γυναίκα και δυο παιδιά που επίσης κοιμούνταν, κατάλαβα ότι επρόκειτο για την σύζυγο και τα παιδιά του.
Χαιρέτισα με αγάπη τον φίλο μου και την ψυχή της συζύγου του, που βρισκόταν επίσης έξω από το σώμα της, δεν είναι περιττό να ειπωθεί ότι καθώς εκείνα τα παιδιά κοιμούνταν, οι ψυχές τους βρίσκονταν έξω.
Ήταν έτοιμες να τρομάξουν από την παρουσία μου εκείνες οι παιδικές ψυχές, κατάλαβα την ανάγκη να αποσυρθώ για να αποτρέψω την επιστροφή εκείνων των τρομαγμένων ψυχών στα αντίστοιχα σώματά τους, είναι αναντίρρητο ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τα παιδιά θα έκλαιγαν στο κρεβάτι τους και το κλάμα θα είχε ξυπνήσει τον φίλο μου και την γυναίκα του, τότε θα είχε σταματήσει ο διάλογος, τόσο η ψυχή του φίλου μου όσο και της συζύγου μου θα ήταν αναγκασμένες να εισχωρήσουν στα αντίστοιχα σάρκινα και οστέινα σώματά τους.
Όλα αυτά τα κατάλαβα σε χιλιοστά του δευτερολέπτου και για να αποφύγω αυτό ακριβώς το πρόβλημα, πρότεινα στον φίλο μου να αφήσει το σπίτι και να βγει μαζί μου για μια βόλτα στους δρόμους του Παρισιού, μεγάλη ήταν η χαρά μου όταν δέχτηκε.
Πήγαμε μαζί στα περίχωρα εκείνης της μεγάλης πόλης και μέχρι που τον συμβούλεψα να επιστρέψει στον Δρόμο μπαίνοντας στο Μονοπάτι του Φωτός, τέλος του πρότεινα να επισκεφτούμε έναν θαυμάσιο Ναό που υπάρχει στην Γερμανία, ο φίλος μου απέρριψε εκείνη την πρόσκληση λέγοντάς μου ότι δεν μπορούσε να το κάνει αυτό γιατί έπρεπε να συγκεντρώσει την προσοχή του στα προβλήματα της πρακτικής ζωής, δεδομένου ότι είχε γυναίκα, παιδιά, κλπ., κλπ., αποχωρίστηκα εκείνον τον Μυημένο και αιωρήθηκα στην ατμόσφαιρα, πέρασα πάνω από κάτι μεγάλα τείχη και μετά έφυγα προς μια λεωφόρο, έναν φιδίσιο δρόμο γεμάτο στροφές, μέχρι που έφτασα σε έναν θαυμάσιο Ναό.
Μπροστά σε αυτό το Ιερό είδα πολλές ψυχές διαφόρων εθνικοτήτων, ανθρώπους που κατά την διάρκεια των ωρών του ύπνου δραπέτευαν από το πυκνό τους σώμα για να έρθουν μέχρι εδώ.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, μαζεμένοι σε διάφορες ομάδες, συζητούσαν μεταξύ τους, μιλούσαν για το Σύμπαν, για τους νόμους, για τις μετενσαρκώσεις και για το Κάρμα, για τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου, κλπ.
Έψαξα ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες να βρω κάποιον φίλο μου επιδέξιο στο ξεδίπλωμα, όμως δεν τον βρήκα.
Τότε πλησίασα μέχρι το κατώφλι του Ναού και είδα έναν εξαίσιο κήπο με μαγευτικά λουλούδια που ανέδιδαν ένα μεθυστικό άρωμα, στο βάθος ξεχώριζε η σιλουέτα ενός μεγαλοπρεπή Ναού που φωτιζόταν από την μεγαλοπρέπεια των άστρων, θέλησα να μπω, όμως ο φύλακας επενέβη λέγοντάς μου: «Αυτός είναι ένας Ναός της σοφίας, αποσυρθείτε, δεν είναι ώρα ακόμα».
Υπακούοντας τις διαταγές, αποσύρθηκα σε κάποια απόσταση χωρίς να απομακρυνθώ πολύ από το κατώφλι, τότε κοίταξα τον εαυτό μου, παρατήρησα τα πνευματικά χέρια και πόδια μου και μέχρι που μου επέτρεψα την πολυτέλεια να τα συγκρίνω με τα χέρια και πόδια εκείνου του σώματος από σάρκα και κόκαλα που εκεί, στην Λατινική Αμερική, στην ιερή γη των Αζτέκων, είχα αφήσει να κοιμάται μέσα στο κρεβάτι.
Είναι εμφανές ότι όλες αυτές οι συγκρίσεις είχαν σαν αποτέλεσμα να επιστρέψω στην στιγμή στο φυσικό μου, υλικό όχημα το οποίο ροχάλιζε κοιμισμένο βαθειά μέσα στο κρεβάτι, τότε ξύπνησα τρομαγμένος λέγοντας: «Βρισκόμουν στον Ναό της Σοφίας, τι χαρά, τι ευτυχία».
Ακόμα και σήμερα δεν μπορώ να ξεχάσω εκείνο το τόσο λευκό, το τόσο άσπιλο φως που ακτινοβολούσε σε εκείνο το Ιερό. Βεβαίως, εκείνο το φως δεν έμοιαζε με καμιάς φυσικής λάμπας, έβγαινε από παντού και δεν έκανε σκιά κανενός είδους.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Μπορεί κανείς να ταξιδέψει σε οποιονδήποτε τόπο ακόμα και αν δεν τον ξέρει;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Εγώ πήγα σε εκείνον τον Θεϊκό Ναό και ωστόσο, δεν τον γνώριζα, με πήγε θα λέγαμε μια «ανώτερη τηλεπαθητική αίσθηση», θα μπορούσα να σας πω ότι με οδήγησε το ίδιο μου το Πνεύμα.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Όταν κάνετε το ηθελημένο ξεδίπλωμα μπορείτε να θυμηθείτε όταν ξυπνάτε που πήγατε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Είναι σαφές ότι αν δεν θυμάται κανείς είναι γιατί δεν έχει ξεδιπλωθεί θεληματικά, γιατί εμένα μου φαίνεται αδύνατον ένας άνθρωπος που ξεδιπλώνεται θεληματικά, που βγαίνει από το σώμα σκόπιμα, συνειδητά να μην είναι ικανός να θυμηθεί ότι είδε έξω από το σώμα του. Για παράδειγμα, όταν φεύγετε από το σπίτι σας για το γραφείο και μετά επιστρέφετε από το γραφείο στο σπίτι σας, θυμάστε τι είδατε στο γραφείο; Την δουλειά που κάνατε, τις οδηγίες του αφεντικού σας;
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ναι, θυμάμαι όλα όσα έκανα στο γραφείο όταν επιστρέφω στο σπίτι.
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Αυτή λοιπόν είναι η ίδια περίπτωση, δεσποινίς, θυμηθείτε ότι το φυσικό σας σώμα είναι ένα σπίτι από σάρκα και κόκαλα, αν βγείτε με την θέλησή σας από αυτό το σπίτι θα δείτε πολλά πράγματα και αν επιστρέψετε με την θέλησή σας, είναι επίσης φανερό ότι θα θυμάστε όλα όσα είδατε και ακούσατε.

Α.Δ.Σαμαέλ Αούν Βεόρ (Πιο πέρα απ΄το Θάνατο)

Παρασκευή 29 Απριλίου 2016

ΤΟ ΠΟΛΛΑΠΛΟ ΕΓΩ




Το Λογικό Θηλαστικό που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, στην πραγματικότητα δεν κατέχει μια συγκεκριμένη ατομικότητα.

Αναμφισβήτητα αυτή η έλλειψη Ψυχολογικής ενότητας στο ανθρωποειδές είναι η αιτία για τόσες δυσκολίες και πίκρες.

Το φυσικό σώμα αποτελεί μιαν απόλυτη ενότητα και δουλεύει σαν ένα οργανικό σύνολο, εκτός και είναι άρρωστο.

Όμως η εσωτερική ζωή του ανθρωποειδούς με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί ψυχική ενότητα.

Το πιο σοβαρό απ’ όλα τούτα, αντίθετα με ότι λένε οι διάφορες σχολές Ψευτοεσωτερισμού και Ψευτο-αποκρυφισμού, είναι η απουσία ψυχολογικής οργάνωσης στο ιδιαίτερο και προσωπικό υπόβαθρο κάθε ατόμου.

Σίγουρα κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχει αρμονική δουλειά συνόλου στην εσωτερική ζωή του ατόμου.

Το ανθρωποειδές, σε ότι αφορά την εσωτερική του κατάσταση, είναι μια ψυχολογική πολλαπλότητα, ένα άθροισμα από «Εγώ».

Οι αγνοούντες μορφωμένοι της σκοτεινής αυτής εποχής λατρεύουν το «ΕΓΩ», το θεοποιούν, το εξυψώνουν, το ονομάζουν «Άλτερ Έγκο», “ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΕΓΩ”, “ΘΕΙΟ ΕΓΩ” κ.τ.λ.

Δε θέλουν να καταλάβουν οι “Πολυμαθείς” αυτής της μαύρης εποχής που ζούμε, ότι το “Υπέρτατο Εγώ” και το “Κατώτερο Εγώ” είναι δύο τμήματα του ίδιου πολυπρόσωπου “Εγώ”…

Το ανθρωποειδές, σίγουρα, δεν έχει ένα “Διαρκές ΕΓΩ” παρά μόνο μια πληθώρα διαφόρων “Εγώ” απάνθρωπων και παράλογων.

Το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, μοιάζει μ’ ένα ανάστατο σπίτι όπου αντί να υπάρχει ένας αφέντης, υπάρχουν πολλοί οικότροφοι, οι οποίοι πάντοτε θέλουν να διατάζουν και να κάνουν ότι τους έρχεται όρεξη…

Το μεγαλύτερο λάθος του Ψευδό-εσωτερισμού και του φτηνού Ψευδόαποκρυφισμού είναι η υπόθεση ότι κατέχουμε ή ότι υπάρχει μέσα μας ένα «Διαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» χωρίς αρχή και τέλος…

Αν αυτοί που σκέπτονται έτσι ξυπνούσαν την συνείδηση έστω και για μια στιγμή, θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τελείως, μόνοι τους, ότι το λογικό ανθρωποειδές ποτέ δεν είναι το ίδιο για πολύ καιρό…

Το λογικό θηλαστικό από ψυχολογική άποψη, αλλάζει διαρκώς…

Το να σκεφτούμε ότι ένα πρόσωπο που ονομάζεται Λουίς είναι πάντοτε ο Λουίς, είναι κάτι σαν κακόγουστο αστείο…

Το άτομο ονόματι Λουίς έχει μέσα του άλλα «ΕΓΩ» που εκφράζονται μέσα από την προσωπικότητά του σε διάφορες στιγμές, και μολονότι στον Λουίς δεν αρέσει η απληστία, σε άλλο ΕΓΩ μέσα του (ας το πούμε Πέπε) αρέσει η απληστία και ούτω καθ’ εξής…

Κανείς δεν είναι συνεχώς ο ίδιος, στην πραγματικότητα δε χρειάζεται να είναι κανείς πολύ σοφός για να καταλάβει τις αναρίθμητες αλλαγές και αντιφάσεις κάθε ατόμου…

Η υπόθεση ότι ένας κατέχει ένα «Διαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» ισοδυναμεί φανερά με έλλειψη σεβασμού προς τους ομοίους του και τον εαυτό του.

Μέσα σε κάθε άτομο ζουν πολλά πρόσωπα, πολλά ΕΓΩ, αυτό μπορεί να το εξακριβώσει κανείς μόνος του και άμεσα όποιος είναι επάγρυπνος συνειδητά…

Εφόσον ανώτατο και κατώτατο είναι δύο μέρη του ίδιου πράγματος, μπορούμε να καταλήξουμε στο ακόλουθο πόρισμα: «Ανώτερο Εγώ-Κατώτερο Εγώ» είναι δύο όψεις του ίδιου ΕΓΩ σκοτεινού και πολυπρόσωπου.

Το ονομαζόμενο «Θείο Εγώ» ή «Υπέρτατο Εγώ», “Άλτερ Έγκο” ή κάτι τέτοιο είναι βέβαια ένα τέχνασμα του «Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ» μια μορφή ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ.

Όταν το Εγώ θέλει να συνεχίσει εδώ ή πιο πέρα (μετά τον θάνατο), αυτό-εξαπατάται με τη λανθασμένη έννοια ενός Αθάνατου Θείου Εγώ…

Κανείς από εμάς δεν έχει ένα ειλικρινές ΕΓΩ, διαρκές, αναλλοίωτο, αιώνιο κ.τ.λ.

Κανείς από εμάς δεν έχει στ’ αλήθεια μια πραγματική και αυθεντική Ενότητα του Είναι. Δυστυχώς ούτε κάποιο μόνιμο ατομικισμό κατέχουμε.

Το «Εγώ» αν και συνεχίζει πέρα από τον τάφο έχει εντούτοις αρχή και τέλος.

Το Εγώ ποτέ δεν είναι κάτι ατομικό, ενιαίο, ένα σύνολο. Σαφώς το Εγώ είναι τα “ΕΓΩ”.

Στο ανατολικό Θιβέτ τα Εγώ καλούνται “Ψυχικές Προσθήκες” ή απλώς “Αξίες” είτε είναι θετικά είτε αρνητικά.

Αν σκεφτούμε κάθε Εγώ σαν διαφορετικό πρόσωπο, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε με έμφαση τα ακόλουθα: “Μέσα στον καθένα που ζει στον κόσμο υπάρχουν πολλά πρόσωπα”.

Αναμφισβήτητα μέσα στον καθένα μας ζουν πολλά πρόσωπα, άλλα καλύτερα, άλλα χειρότερα…

Καθένα από αυτά τα Εγώ, καθένα από τα πρόσωπα αυτά, αγωνίζεται για την υπεροχή (θέλει να είναι το αποκλειστικό), ελέγχει τον διανοητικό εγκέφαλο ή το συγκινησιακό και κινητικό κέντρο όποτε μπορεί, μετά ένα άλλο Εγώ το αντικαθιστά…

Η Διδασκαλία των πολλών Εγώ διδάχτηκε στο ανατολικό Θιβέτ από τους πραγματικά Διορατικούς, από τους αληθινά Φωτισμένους…

Καθένα από τα ψυχολογικά μας ελαττώματα είναι προσωποποιημένο σε τούτο ή εκείνο το Εγώ. Εφ’ όσον έχουμε χιλιάδες μέχρι και εκατομμύρια ελαττώματα, κυριολεκτικά στο εσωτερικό μας ζουν πλήθη ολόκληρα.

Σε ψυχολογικά ζητήματα μπορέσαμε να αποσαφηνίσουμε τελείως ότι οι παρανοϊκοί, οι εγωλάτρες και οι μυθομανείς για τίποτα στη ζωή δεν θα εγκατέλειπαν την λατρεία του αγαπημένου Εγώ.

Αναμφισβήτητα τέτοιοι άνθρωποι μισούν θανάσιμα την Διδασκαλία των πολλών “Εγώ”.

Όταν ένας πραγματικά θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του, οφείλει να αυτοπαρατηρείται και να προσπαθεί να γνωρίσει τα διαφορετικά “Εγώ” που στριμώχνονται μέσα στην προσωπικότητα.

Αν κανείς από τους αναγνώστες μας δεν καταλαβαίνει ακόμα την Διδασκαλία μας των πολλών “Εγώ”, τούτο οφείλεται αποκλειστικά στην έλλειψη πρακτικής πάνω στην Αυτοπαρατήρηση.

Όσο κανείς εφαρμόζει την Εσωτερική Αυτοπαρατήρηση, θ’ ανακαλύπτει από μόνος του πλήθη πολλά, πολλά Εγώ” που ζουν μέσα στην ίδια μας την προσωπικότητα.

Αυτοί που αρνούνται την Διδασκαλία των πολλών Εγώ, αυτοί που λατρεύουν ένα Θείο Εγώ, σίγουρα ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν στα σοβαρά. Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Σωκράτη, θα λέγαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο αγνοούν αλλά επιπλέον αγνοούν ότι αγνοούν.

Σίγουρα ποτέ δεν θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας χωρίς σοβαρή και βαθειά αυτοπαρατήρηση.

Όσο ο καθένας συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του σαν Ολότητα, είναι φανερό ότι οποιαδήποτε εσωτερική αλλαγή θα είναι κάτι παραπάνω από αδύνατη.

Εφ’ όσον ένας άνθρωπος προχωρά λανθασμένα, νομίζοντας τον εαυτό του σαν Ένα, Μοναδικό και Ατομικό, είναι φανερό ότι η ριζική αλλαγή είναι κάτι περισσότερο από αδύνατη.

Το ίδιο το γεγονός ότι η Εσωτεριστική δουλειά ξεκινά με την αυστηρή παρατήρηση του εαυτού μας, μας το δείχνει μια πληθώρα Ψυχολογικών παραγόντων, Εγώ ή ανεπιθύμητων στοιχείων που είναι επείγον να ξεριζωθούν, ν’ αποκοπούν από τον εσωτερικό μας κόσμο.

Αναμφισβήτητα, δεν θα ήταν δυνατόν να περιορίσουμε άγνωστα σφάλματα. Εκείνο που βιάζει, είναι να παρατηρήσουμε από πριν αυτό που θέλουμε να χωρίσουμε από τον Ψυχισμό μας.

Αυτού του είδους η δουλειά δεν είναι εξωτερικής φύσης αλλά εσωτερικής, και όσοι σκέφτονται ότι οποιοδήποτε εγχειρίδιο καλής συμπεριφοράς ή σπάνιο σύστημα εξωτερικό και επιφανειακό μπορεί να τους οδηγήσει στην επιτυχία, θα είναι εκ των πραγμάτων ολοκληρωτικά γελασμένοι.

Το συγκεκριμένο και οριστικό γεγονός ότι η ιδιαίτερη εσωτερική Δουλειά ξεκινά με την προσοχή συγκεντρωμένη στην πλήρη παρατήρηση του εαυτού μας, είναι ένας λόγος περισσότερο απο αρκετός για να δείξει ότι αυτό απαιτεί μια προσωπική προσπάθεια ιδιαίτερη για τον καθένα απο εμάς.

Μιλώντας ειλικρινά, χωρίς φραγμούς, βεβαιώνουμε με έμφαση τα ακόλουθα: Καμμιά ανθρώπινη ύπαρξη δεν θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά για μας.

Δεν είναι δυνατή καμμιά αλλαγή στον Ψυχισμό μας, χωρίς την άμεση παρατήρηση όλου αυτού του συνόλου των υποκειμενικών παραγόντων που φέρουμε μέσα μας.

Μη δεχόμενοι το πλήθος των σφαλμάτων, απορρίπτοντας την ανάγκη μελέτης και άμεσης παρατήρησής των, σημαίνει εκ των πραγμάτων υπεκφυγή ή απόδραση, φυγή απο τον εαυτό μας, μια μορφή αυταπάτης.

Μόνο μέσα απο την αυστηρή προσπάθεια της κριτικής παρατήρησης του εαυτού μας, χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, θα μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικά φανερό ότι δεν είμαστε “Ένας” αλλά “Πολλοί”.

Η αποδοχή ότι το “Εγώ” είναι πολυπρόσωπο και η ανακάλυψη μέσω της αυστηρής παρατήρησης, είναι δύο διαφορετικές απόψεις.

Το να αποφεύγουμε την Δουλειά της ιδιαίτερης αυτο-παρατήρησης, το να ζητάμε υπεκφυγές, είναι σημάδι αναπόσπαστο του εκφυλισμού.

Ενώ ένας άνθρωπος υποστηρίζει την αυτάπάτη ότι είναι ένα και μόνο πρόσωπο, δεν μπορεί να αλλάξει. Και είναι ξεκάθαρο ότι ο σκοπός της Δουλειάς αυτής είναι ακριβώς να κατορθώσουμε μια βαθμιαία αλλαγή στην εσωτερική μας ζωή.

Ο ριζικός μετασχηματισμός είναι μια δυνατότητα που φυσιολογικά χάνεται, όταν δεν γίνεται δουλειά με τον εαυτό μας.

Το σημείο εκκίνησης της ριζικής αλλαγής συνεχίζει να μένει κρυφό, όσο ο άνθρωπος νομίζει τον εαυτό του Ένα.

Αυτοί που απορρίπτουν την Διδασκαλία των πολλών Εγώ, δείχνουν καθαρά ότι ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν σοβαρά.

Η αυστηρή παρατήρηση του εαυτού μας, χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, μας επιτρέπει να εξακριβώσουμε, μέσα απο τον εαυτό μας, τη σκληρή πραγματικότητα ότι δεν είμαστε “Ενας” αλλά “Πολλοί”.

Στον κόσμο των υποκειμενικών γνωμών, διάφορες ψευτο-εσωτεριστικές ή ψευτοαποκρυφιστικές θεωρίες χρησιμεύουν σαν διέξοδος φυγής από τον εαυτό μας…

Αναμφισβήτητα, η αυταπάτη ότι είμαστε πάντα ένα και το αυτό πρόσωπο, χρησιμεύει σαν εμπόδιο για την αυτο-παρατήρηση…

Θα μπορούσε κανείς να πει: “Ξέρω ότι δεν είμαι Ένας αλλά Πολλοί, ο Γνωστικισμός μου το έχει διδάξει”. Αν και θα ήταν ειλικρινέστατη τέτοιου είδους διαβεβαίωση, αν δεν υπάρχει πλήρης εμπειρία ζωής πάνω σε αυτό το επιστημονικό θέμα, σαφώς θα παρέμενε καθαρά εξωτερικό και επιφανειακό στοιχείο.

Να ανακαλύψουμε, να ζήσουμε την εμπειρία και να καταλάβουμε είναι κάτι βασικό.

Μόνον έτσι είναι δυνατό να δουλέψουμε συνειδητά για να πετύχουμε την ριζική αλλαγή.

Άλλο είναι να υποστηρίζουμε ένα πράγμα και άλλο να το καταλαβαίνουμε. Όταν κάποιος λέει: “Καταλαβαίνω ότι δεν είμαι Ένας αλλά Πολλοί”, αν η κατανόησή του είναι πραγματική και όχι λόγια του αέρα αμφίβολα και χωρίς ουσία, αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζει την πλήρη επαλήθευση της Διδασκαλίας των Πολλών Εγώ.

Γνωριμία και Κατανόηση είναι διαφορετικά πράγματα. Το πρώτο είναι του Νου, το δεύτερο της Καρδιάς.

Μόνο η γνωριμία με τη Διδασκαλία των Πολλών Εγώ δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Δυστυχώς στους καιρούς στους οποίους ζούμε, αυτή η γνώση είναι πολύ μακριά από την κατανόηση, γιατί το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος ανέπτυξε αποκλειστικά την πλευρά της γνώσης, ξεχνώντας δυστυχώς την αντίστοιχη πλευρά του Είναι.

Το να γνωρίσουμε την Διδασκαλία των Πολλών Εγώ και να την καταλάβουμε, είναι βασικό για κάθε πραγματική ριζική αλλαγή.

Όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να παρατηρεί τον εαυτό του συγκρατημένα από την θέση ότι δεν είναι ¨Ενας αλλά Πολλοί, σαφώς έχει αρχίσει τη σοβαρή Δουλειά πάνω στην εσωτερική του φύση.

A.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ (Επαναστατική Ψυχολογία)




ΚΟΛΑΣΗ (οι 9 Δαντικοί κύκλοι ή οι 9 υποδιαστάσεις)



Κάθε υποδιασταση έχει τους δικούς της νόμους και όσο κατεβαίνουμε και σφίγγει ο κλοιός οι νόμοι είναι περισσότεροι και πιο αβάστακτοι και μας κάνουν να υποφέρουμε περισσότερο. Φανταστείτε ότι ο φυσικός μας κόσμος (γι αυτούς που ζουν στη φύση) διέπεται από 48 νόμους.



Οι 9 υποδιαστασεις της κόλασης είναι οι εξής:



1η υποδιασταση, Σελήνη με 96 νόμους: Στον πρώτο κύκλο εισέρχονται αυτοί που αμελούν τον εαυτό τους και οι αβάπτιστοι.


2η Υποδιάσταση, Ερμής με 192 νόμους: Στο δεύτερο κύκλο εισέρχομαστε λόγω γοητείας. π.χ. Ποδόσφαιρο, σαπουνόπερες, Λαγνεία, μοιχεία κλπ.

3η Υποδιάσταση, Αφροδίτη με 288 νόμους: Στον 3ο κύκλο εισερχόμαστε λόγω κακής διαχείρησης στο σπίτι, αυτοί που κάνουν όργια, οι μέθυσοι, οι λαίμαργοι.

4η Υποδιάσταση, Ήλιος με 384 νόμους: Στον 4ο κύκλο εισερχόμαστε λόγω φιλαργυρίας, λόγω σπατάλης και λόγω κατάχρησης της ζωής.

5η Υποδιάσταση, Άρης με 480 νόμους: Στον 5ο κύκλο εισερχόμαστε λόγω μίσους, βίας και κάθε είδους θυμού.

6η Υποδιάσταση, Δίας με 586 νόμους: Στον 6ο κύκλο εισερχόμαστε λόγω υπερηφάνειας, αυτοαγάπης και ματαιοδοξίας.

7η Υποδιάσταση, Κρόνος με 672 νόμους: Στον 7ο κύκλο εισερχόμαστε απο φόβο, τρόμο, λόγω βίας ενάντια στη φύση και στο θεό.

8η Υποδιάσταση, Ουρανός με 768 νόμους: Στον 8ο κύκλο εισερχόμαστε λόγω πραγματων χωρίς δικαιοσύνη και λόγω διαφθοράς.

9η Υποδιάσταση, Ποσειδώνας με 864 νόμους: Στον 9ο κύκλο εισέρχονται οι προδότες και οι ολοκληρωτικά εκφυλισμένοι όπου και εκεί πραγματοποιείται η ολοκληρωτική διάλυση, ο θάνατος του θανάτου.

Κι όμως... οι "άνθρωποι" ζούμε καθημερινά σε αυτούς τους κύκλους. Πως γίνεται αυτό? 
Το εγώ για να τραφεί χρειαζεται μια συμβατή ενέργεια που είναι κατάλληλη και η οποία έχει ένα συγκεκριμένο αριθμό υδρογόνων, σύμφωνα με τον κύκλο που ανήκει. Αυτή η ενέργεια όμως που χρειάζεται το εγώ με αυτά τα βαριά υδρογόνα δεν υπάρχει στο φυσικό κόσμο που υπάρχουν οι 48 νόμοι. Αυτή η ενέργεια όμως, υπάρχει στις διάφορες υποδιαστάσεις. Τότε λοιπόν το εγώ για να την πάρει, μας κατεβάζει στις δικές μας υποδιαστάσεις μέσω της ταύτισης με κάποιο γεγονός.Εμείς κατεβαίνουμε στις δικές μας κολάσεις, ταυτισμένοι με αυτό το εγώ, και με αυτόν τον τρόπο αυτό μας πηγαίνει στο μέρος που κατοικεί. Τρεφεται με την ενέργειά μας και άπαξ και τραφεί, μας "αφήνει ελεύθερους", μας επιτρέπει να επιστρέψουμε στο φυσικό κόσμο και όταν επιστρέψουμε λέμε: "Τώρα μου πέρασε το πρόβλημα".
Παράδειγμα: Ας υποθέσουμε ότι το εγώ του θυμού χρειάζεται "να τραφεί". Όπως το εγώ του θυμού σχετίζεται με τον 5ο κύκλο της αβύσσου, η ενέργεια που χρειάζεται αποτελείται απο Υδρογόνα που σχετίζονται με τον κόσμο των 480 νόμων, υδρογόνα πολύ βαριά και αφού αυτά δεν υπάρχουν στον φυσικό κόσμο, η λύση για να τραφεί είναι να μας κατεβάσει στον κόσμο των 480 νόμων. Αυτή η κάθοδος πραγματοποιείται μ έναν ψυχολογικό τρόπο, όταν ταυτιζόμαστε με κάποιο γεγονός της ζωής και επιτρέπουμε στο εγώ να πάρει τον έλεγχο. Όταν βρεθούμε "κάτω" το εγω τρέφεται με όλη αυτή την ενέργεια , μας ρουφάει κυριολεκτικά και όταν χορτάσει μας αφήνει και το άτομο αναφωνεί: Τώρα μου πέρασε ο θυμός.

Η κάθοδος στην άβυσσο, στις δικές μας προσωπικές αβύσσους συμβαίνει κάθε φορα που ταυτιζόμαστε με ένα εγώ. Γινόμαστε στην ουσία ενεργειακή τροφή των εγώ, μας ρουφάνε και όταν μας αφήνουν είμαστε "ράκος".

Αναλογιστείτε τη ζωή μας: Ξυπνάμε το πρωί με άγχος για τη δουλειά, πως θα πάει, τι θα κάνουμε σήμερα κλπ.... άγχος=φόβος=672 νόμοι. Πάμε στη δουλειά... εκνευριζόμαστε με τον πελάτη ή το αφεντικό κλπ.... θυμός=480 νόμοι. Γυρίζουμε το μεσημέρι στο σπίτι, πεινασμένοι και κατακουρασμένοι πέφτουμε με λαιμαργία στο φαγητό μας ,288 νόμοι. Ανοίγουμε την τηλεόραση, βλέπουμε ειδήσεις, εκλογές, τρομοκρατία κλπ, φόβος=672 νόμοι. Όλη τη μέρα η ψυχή μας ανεβοκατεβαίνει στις κολάσιμες υποδιαστάσεις και εμείς υποφέρουμε και το οξύμωρο είναι ότι δεν ξέρουμε γιατί υποφέρουμε.

Γι αυτό η αποταυτιση και ο θάνατος των εγώ είναι μονόδρομος για την ελευθερία, από έλεος για τον ίδιο μας τον εαυτό και την ψυχή μας!

-Χριστουγεννιάτικα Μηνύματα 1973-1974: Ναι, υπάρχει κόλαση, Ναι, υπάρχει Διάβολος, και Ναι υπάρχει Κάρμα. (Α.Δ.Σαμαέλ)
-Ο Ψυχολογικός Θάνατος. (Α.Δ. Μichael)

ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ


ΘΑΝΑΤΟΣ


Αγαπημένοι μαθητές: Θα μιλήσω σε σας για το πρόβλημα του θανάτου. Ο θάνατος είναι η κορώνα μας. Μετά από το θάνατο, η ψυχή μπαίνει στο αστρικό φως. Όταν η ώρα του θανάτου έρχεται, ο Άγγελος του Θανάτου πλησιάζει το νεκροκρέβατο. Υπάρχει μια χορωδία των Αγγέλων του Θανάτου. Αυτή η χορωδία διευθύνεται από τον πλανήτη Κρόνο. Κάθε Άγγελος του Θανάτου έχει ένα βιβλίο. Σε αυτό το βιβλίο υπάρχουν τα ονόματα όλων των ψυχών που πρέπει να αναχωρήσουν από τη σάρκα. Κανένας δεν πεθαίνει την προηγούμενη μέρα. Ο Άγγελος του Θανάτου αφαιρεί μόνο την ψυχή από το σώμα. Η ψυχή συνδέεται στο σώμα με ένα λεπτό, θεϊκό σκοινί αργυρού χρώματος. Ο Άγγελος του Θανάτου σπάζει το σκοινί έτσι ώστε η ψυχή δεν μπορεί να ξαναγυρίσει στο σώμα. Μετά από το θάνατο, οι ψυχές βλέπουν τον ήλιο ακριβώς όπως συνήθιζαν, τα σύννεφα, τα αστέρια όπως πάντα, όλα ακριβώς όπως πριν. Για μια στιγμή, οι ψυχές των νεκρών δεν πιστεύουν ότι έχουν πεθάνει. Αυτές οι ψυχές βλέπουν όλα τα πράγματα του κόσμου ακριβώς όπως έκαναν πριν, επομένως δεν θεωρούν ότι έχουν πεθάνει.



Οι ψυχές των νεκρών ζουν στο αστρικό φως. Το αστρικό φως είναι το φως όλης της μαγείας και των μαγικών λόγων. Το αστρικό φως συσχετίζεται με όλο τον αέρα, το τρώμε, το αναπνέουμε, αλλά μπορούμε να τον δούμε μόνο με τα μάτια της ψυχής. Οι ψυχές βλέπουν τον εαυτό τους να φοράει τα ίδια ενδύματα που φορούσαν στη ζωή. Σιγά-σιγά, η συνείδηση εκείνων των ψυχών ξυπνά και αρχίζουν να συνειδητοποιούν ότι δεν είναι ανήκουν πλέον σε αυτόν τον υλικό κόσμο της σάρκας και των κοκάλων.

ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΑΠΟΣΑΡΚΩΜΕΝΗΣ ΨΥΧΗΣ

Οι ψυχές των νεκρών πρέπει να διασχίσουν τις σφαίρες της Σελήνης, του Ερμή, της Αφροδίτης, του Ήλιου, του Άρη, του Δία και του Κρόνου. Καθένας αυτών των πλανητών είναι τυλιγμένος σε μια αστρική ατμόσφαιρα.

Οι αστρικές ατμόσφαιρες διαπερνούν και ξαναδιαπερνούν η μια την άλλη χωρίς να συγχέονται. Όλες αυτές οι ατμόσφαιρες συσχετίζονται με τον αέρα που αναπνέουμε.

ΣΕΛΗΝΗ: Όταν η ψυχή μπαίνει στην σεληνιακή σφαίρα, αισθάνεται έντονη έλξη προς τη θέση όπου θάφτηκε το σώμα, και θέλει να ενεργήσει ακριβώς σαν είχε τη σάρκα και τα κόκαλα. Αυτές οι ψυχές κάθονται να γευματίσουν στα σπίτια τους και να αισθάνονται τις ίδιες φυσικές ανάγκες με πριν.

ΕΡΜΗΣ: Όταν η ψυχή μπαίνει στην ατμόσφαιρα του Ερμή, βλέπει ότι η ατμόσφαιρα γίνεται σαφέστερη για αυτήν και όλα τα πράγματα εμφανίζονται ακόμη περισσότερο όμορφα από πριν. Εκείνες οι ψυχές που στη ζωή δεν ήταν ποτέ ικανές να προσαρμοστούν σε όλες τις περιστάσεις της ύπαρξης υποφέρουν τότε ανείπωτα. Αυτές οι ψυχές γεμάτες υπερηφάνεια και αλαζονεία υποφέρουν επειδή θέλουν καθένας να τις σέβεται όπως στο παρελθόν, για το χρήμα και την καταγωγή τους.

Αλλά στην σφαίρα του ΕΡΜΗ, οι ψυχές είναι σεβαστές μόνο για την αγιοσύνη και την φρόνησή τους. Οι ψυχές που στη ζωή ήταν ταπεινές, ευσεβείς, και φιλάνθρωπες αισθάνονται ευτυχείς στην σφαίρα του ΕΡΜΗ.

ΑΦΡΟΔΙΤΗ: Αργότερα, η ψυχή μπαίνει στην σφαίρα της Αφροδίτης. Σε αυτήν την σφαίρα, οι ψυχές γίνονται πάλι σαν παιδιά, και χαίρονται τα πράγματα όπως κάνουν τα παιδιά, παίζοντας στο στήθος της φύσης. Στον τομέα της Αφροδίτης, γινόμαστε πάλι βαθιά θρησκευτικοί και καταλαβαίνουμε ότι όλες οι θρησκείες του κόσμου είναι μαργαριτάρια περασμένα στο χρυσό νήμα της θεότητας. Στον τομέα της Αφροδίτης γινόμαστε πάλι μυστικιστές και βρίσκουμε την απόλαυση στα δάση και τα βουνά της φύσης. Είμαστε ευτυχείς. Εκείνες οι ψυχές που δεν είχαν ποτέ οποιοδήποτε είδος θρησκείας, οι υλιστικές ψυχές, αισθάνονται από τη θέση εκεί, όπως τα κοτόπουλα σε άγνωστη αυλή. Υποφέρουν απερίγραπτα. Εκείνοι που ήταν ξέφρενοι και φανατικοί για τα θρησκευτικά θέματα αισθάνονται απέραντη τύψη για τις κακές πράξεις τους επειδή καταλαβαίνουν τη ζημιά που έκαναν σε άλλες. Υποφέρουν απερίγραπτα.

Κάποια στιγμή αργότερα η ψυχή μπαίνει στην Ηλιακή ατμόσφαιρα.
Ο ΗΛΙΟΣ: Σε αυτήν την ατμόσφαιρα, καταλαβαίνουμε την ενότητα των ζωών. Καταλαβαίνουμε ότι η ζωή που πάλλεται μέσα στην καρδιά είναι η ίδια ζωή που πάλλεται μέσα στην ίδια την καρδιά κάθε κόσμου παντού στο διάστημα. Στην σφαίρα του ήλιου καταλαβαίνουμε τι είναι η Παγκόσμια Αδελφότητα και αισθανόμαστε ότι είμαστε μία μεγάλη ανθρώπινη οικογένεια. Εκείνες οι ψυχές που ήταν εγωιστικές αισθάνονται βαθιά τύψη εδώ στην ηλιακή σφαίρα, και μεγάλο ηθικό βάσανο. Εκείνες οι ψυχές υποφέρουν από τύψεις για τις κακές πράξεις τους. Στην ηλιακή σφαίρα, βλέπουμε έναν αδελφό σε κάθε πρόσωπο.

Ο ΑΡΗΣ: Αργότερα, η ψυχή μπαίνει στην Αριανή σφαίρα. Σε αυτήν την σφαίρα, αισθανόμαστε την επιθυμία να χωριστούμε για πάντα από τα πράγματα του υλικού κόσμου. Στη σφαίρα αυτή ζούμε μια ζωή μυστικής επαφής, και αισθανόμαστε την ισχυρή επιρροή του Φραγκίσκου της Ασίζης, του Βούδα. Εδώ θεωρούμε ότι η ζωή κάθε λουλουδιού είναι η ζωή μας. Κατόπιν επιθυμούμε να αποσυρθούμε με από τον υλικό κόσμο για πάντα.

Ο ΔΙΑΣ: Αργότερα, η ψυχή μπαίνει στη σφαίρα Δία. Σε αυτήν την σφαίρα, καταλαβαίνουμε ότι η θρησκεία που είχαμε στη γη ήταν μόνο ένα σχολείο από το οποίο έπρεπε να περάσουμε. Εδώ αφήνουμε εκείνη την γήινη θρησκεία, και έπειτα μπαίνουμε στην κοσμική συνείδηση.

Ο ΚΡΟΝΟΣ: Σε αυτήν την ζωή η ψυχή βυθίζεται πολύ αργότερα στον τομέα του Κρόνου και επιπλέει έπειτα απαλά μεταξύ όλων των αστεριών στο διάστημα. Επισκέπτεται τους απόμακρους κόσμους και καταδύεται σε ένα άπειρο γεμάτο μη περιγράψιμη μουσική, από ευχάριστες ορχήστρες οι οποίες αντηχούν μέσα στην απέραντη μουσική σύνθεση της αιωνιότητας, όπου βασιλεύει μόνο η αληθινή ευτυχία του απεριόριστου διαστήματος.

ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ ΚΑΙ ΚΑΡΜΑ

Η ψυχή μέσα στο στήθος του άπειρου βλέπει χιλιάδες απερίγραπτα όντα ή αγγέλους, αρχάγγελους, θρόνους, αρετές, δυνάμεις, κλπ, και έπειτα καταλαβαίνει ότι εκείνα τα θεία όντα ήταν άνθρωποι που τελειοποιήθηκαν και που υπέφεραν πολύ στο σχολείο της ζωής. Η ψυχή καταλαβαίνει ότι η ζωή είναι ένα σχολείο, και επιθυμεί να επιστρέψει σε εκείνο το σχολείο για να τελειοποιηθεί. Όταν η ψυχή επιθυμεί να επιστρέψει στο σχολείο της ζωής για να τελειοποιηθεί, όταν θέλει η ψυχή να επιστρέψει στον κόσμο, οι άγγελοι του πεπρωμένου παίρνουν εκείνη την ψυχή μακριά σε ένα νέο σπίτι. Οι άγγελοι του πεπρωμένου ενώνουν την ψυχή ή, πρέπει να πούμε, συνδέουν την ψυχή με το σπερματοζωάριο του σπέρματος του πατέρα. Αυτό το σπερματοζωάριο που επιλέγεται από την ψυχή που πρόκειται να γεννηθεί, γονιμοποιεί τη μήτρα. Η ψυχή παραμένει μέσα στον μήτρα για εννέα μήνες, διαμορφώνοντας το νέο φυσικό σώμα του. Η ψυχή δεν είναι φυλακισμένη, έτσι, μπορεί να αφήνει ή να μένει στη μήτρα και το σώμα του. Μετά από εννέα μήνες, η ψυχή γεννιέται με το σώμα ενός νέου παιδιού. Εάν στην προηγούμενη μετενσάρκωση κάναμε πολύ κακό, στην ακόλουθη είναι η σειρά μας για να υποστούμε τις συνέπειες, και γεννιόμαστε με πολύ κακή τύχη. Οι επιχειρήσεις μας αποτυγχάνουν, η δυστυχία μας ακολουθεί, και υποφέρουμε πάρα πολύ. Εάν προηγουμένως είχαμε πάρει την σύζυγο κάποιου άλλου, τώρα θα πάρουν την δική μας Εάν ήμαστε κακοί γονείς, εάν δεν ξέραμε πώς να περιποιηθούμε τα παιδιά μας καλά, τώρα είναι η σειρά μας για να γεννηθούμε σε μια θέση πικρότερη από τη χολή. Οι γονείς μας θα μας κάνουν να υποφέρουμε με τον ίδιο τρόπο που κάναμε τα παιδιά μας να υποφέρουν στην προηγούμενη μετενσάρκωση. Όποιος σπέρνει κεραυνούς δεν έχει καμία επιλογή παρά να συγκεντρώσει θύελλες. Αφήστε αυτόν που σπέρνει καλαμπόκι να τρώει το καλαμπόκι του. Κάθε πρόσωπο συγκεντρώνει ότι σπέρνει. Εάν ο Θεός στέλνει μια ψυχή που δεν έχει κάνει κανένα καλό να γεννηθεί στα άνετα περίχωρα και τις ψυχές που δεν έχουν κάνει κανένα κακό να γεννηθούν στη δυστυχία, πού θα ήταν η δικαιοσύνη του Θεού; Μια μεγαλοφυΐα γίνεται μεγαλοφυΐα επειδή σε εκατομμύρια ζωές έχει αγωνιστεί να επιτύχει την τελειότητα. Είμαστε το αποτέλεσμα των προηγούμενων μετενσαρκώσεών μας. Με το μέτρο με το οποίο μετράτε, θα μετρηθείτε. Υπάρχουν 42 Κύριοι του Κάρμα. Το Κάρμα είναι ο Νόμος της Ανταπόδοσης. Σε κάθε επανενσάρκωση γινόμαστε όλο και περισσότερο τέλειοι. Έχουμε έρθει εκατομμύρια φορές σε αυτόν τον κόσμο, και είναι η μοίρα μας να συνεχίσουμε έως ότου γινόμαστε τέλειοι.

ΚΑΡΜΑ

Στους εσωτερικούς κόσμους υπάρχει ένας ναός όπου οι 42 δικαστές του Κάρμα δικάζουν. Είναι τα 42 τσακάλια. Ονομάζονται έτσι επειδή καλύπτουν τα κεφάλια τους με ένα είδος θρησκευτικής μάσκας που διαμορφώνεται όπως το κεφάλι ενός λυκόσκυλου ή τσακαλιού. Αυτό οι 42 κύριοι είναι οι κύριοι του Νόμου της Αποζημίωσης: ο νόμος του Κάρμα. Όσα κακά κάνουμε σε άλλους στις προηγούμενες μετενσαρκώσεις, πρέπει να τα πληρώσουμε στην ακόλουθη ενσάρκωση.

Κάποιος πληρώνει Κάρμα όχι μόνο για το κακό που κάνει, αλλά και για το καλό που αποτυγχάνει να κάνει όταν είναι ικανός να το κάνει. Εκείνος που έχει τα μέσα με τα οποία θα πληρώσει, πληρώνει και τελειώνει καλά τις συναλλαγές του. Εκείνος που δεν έχει τα μέσα να πληρώσει, πρέπει αναμφισβήτητα να πληρώσει με πολύ πόνο.

Οι Κύριοι του Κάρμα λένε: Κάνετε τις καλές πράξεις ώστε να πληρωθούν τα χρέη σας. ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΖΥΓΑΡΙΑ. Εάν ο δίσκος που περιέχει τις κακές πράξεις ζυγίζει περισσότερο, μπορούμε να βάλουμε καλές πράξεις στο άλλο πιάτο. Το ρητό λέει: Αυξήστε το βάρος του πιάτου που περιέχει τις καλές πράξεις για να ευνοηθείτε. Έτσι μπορούμε να ακυρώσουμε τα παλαιά χρέη και να αποφύγουμε τη θλίψη. Όταν ένας κατώτερος νόμος ξεπερνιέται από έναν ανώτερο νόμο, ο ανώτερος νόμος σβήνει τον κατώτερο νόμο.

Ο ΕΣΩΤΕΡΟΣ

Ο μαθητής Παύλος είπε: Θυμηθείτε ότι το σώμα σας είναι ο ναός του ζωντανού Θεού, και ότι Εγώ το Πιο Υψηλό ζει μέσα σας. Το Πιο Υψηλό είναι το Θείο Πνεύμα μας, είναι ο Εσώτερος .

Κατά συνέπεια ο Εσώτερος είναι το πιο θείο πράγμα που έχουμε μέσα σε μας. Είναι ο Θεός μεταξύ μας. Ο Εσώτερος είναι όμορφος, θαυμάσιος, καθαρός.

Ο Εσώτερος έχει δύο πράγματα: την ψυχή και το σώμα. Η ψυχή είναι σε επαφή με το συμπαθητικό νευρικό σύστημα. Ο Εσώτερος είναι σε επαφή με το εγκεφαλονωτιαίο σύστημα δηλαδή με την εγκεφαλονωτιαία στήλη.

Η ψυχή υποφέρει, ευχαριστιέται, δουλεύει, αποκτά εμπειρία, κάνει λάθη, είναι ατελής.

Η ψυχή είναι αμαρτωλή. Η ψυχή αφήνεται να άγεται από τα πάθη, και υποφέρει για αυτό.
Κατά συνέπεια, εάν η ψυχή επιθυμεί να γίνει ένας άγγελος πάλι, δεν έχει άλλη επιλογή αλλά παρά να βάλει τέλος στις ατέλειές της, για να γίνει καθαρή πάλι, να αυτοκαθαριστεί, να εξαγνιστεί για να επιτύχει την ενότητα με τον Εσώτερο.

Όταν η ψυχή συγχωνευτεί με τον Εσώτερο, δηλαδή ανακατευθεί με τον Εσώτερο , όταν γίνεται πάλι ένα με Αυτόν, γίνεται άγγελος. Ο Εσώτερος είναι μια φλόγα. Η ψυχή είναι μια άλλη φλόγα.
Όταν οι δύο φλόγες ενωθούν, διαμορφώνουν μια ενιαία φλόγα. Αυτή η φλόγα είναι ένας άγγελος. Και έτσι, οι άγγελοι είναι τέλειοι άνθρωποι, μετανιωμένες ψυχές, άνθρωποι που μετανόησαν για τις αμαρτίες τους, τις κακές πράξεις, τις πορνείες τους, τις πράξεις μοιχείας τους, τις ανθρωποκτονίες τους κλπ.

Ο Θεός είναι ο Εσώτερος που είναι μέσα σε μας, το καθολικό πνεύμα της ζωής. Είναι η θεία φωτιά που βρίσκεται στο βράχο, στα ύδατα, στον αέρα, όπουδήποτε στο διάστημα. Όλο το άπειρο ζωντανεύει από τη θεία φωτιά. Ο Θεός είναι μια θάλασσα φωτιάς. Η φωτιά που καίει είναι παντού. Η φωτιά είναι Θεός. Η φωτιά είναι η Πεντηκοστή. Είναι ο Θεός. Η φωτιά που ο Μωυσής είδε στο θάμνο του Horeb είναι Θεός. Ο Εσώτερος που έχουμε στο εσωτερικό μας είναι μια φλόγα της θείας φωτιάς: είναι ο Θεός μέσα σε μας. Ο Εσώτερος είναι ένα θείο πρόσωπο. Είναι το θεϊκό πρόσωπο που βρίσκεται μέσα μας. Όταν η ψυχή ανακατευτεί με τον Εσώτερο, γίνεται Αυτός. Κατόπιν γινόμαστε άγγελοι. Οι άγγελοι είναι στη φύση, είναι στους ποταμούς, στη θάλασσα, στα σύννεφα, στα ηφαίστεια, παντού.

Αποσπάσματα απ το βιβλίο του Α.Δ. Σαμαελ Αούν Βεόρ (Τα μυστήρια της ζωής και του θανάτου)

ΕΠΙΦΥΣΗ: Η έδρα της ψυχής



Ο αδένας Επίφυση ή Κωνάριο βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του εγκεφάλου. Ο αδένας αυτός δεν έχει παρά πέντε χιλιοστά διάμετρο. Περιβάλλεται από ένα λεπτό οστάριο, πολύ σημαντικό. Ο αδένας Επίφυση είναι ένας μικρός ερυθρό φαιός ιστός. Ο μικρός αυτός αδένας βρίσκεται σε στενή σχέση με τα σεξουαλικά όργανα. Ο αδένας επίφυση εκκρίνει ορισμένες ορμόνες που ρυθμίζουν όλη την διαδικασία εξέλιξης και ανάπτυξης των σεξουαλικών οργάνων. Η επίσημη επιστήμη βεβαιώνει ότι όταν οι ορμόνες αυτές έχουν ολοκληρώσει τον σκοπό τους, που είναι η πλήρης ανάπτυξη των σεξουαλικών οργάνων, τότε ο αδένας εκφυλίζεται σε έναν ινώδη ιστό που δεν είναι πια ικανός να εκκρίνει ορμόνες.



Ο Ντεκάρτ (Καρτέσιος) επιβεβαιώνει ότι ο αδένας αυτός ήταν η έδρα της ψυχής. Οι ανατολίτες μας λένε ότι ο αδένας αυτός είναι το τρίτο μάτι που έχει ατροφήσει. Όταν η ιατρική επιστήμη του δυτικού κόσμου ανακάλυψε ότι ο αδένας αυτός δεν είναι παρά ένας μικρός ερυθρόφαιος ιστός που βρίσκεται στο οπίσθιο τμήμα του εγκεφάλου, τότε απέρριψε την θέση και του Καρτέσιου και των ανατολικών. Θα ήταν καλύτερο να μην θέτουμε επιστημονικά δόγματα αλλά να μελετάμε όλες τις θέσεις με έναν εκλεκτικό και διδακτικό τρόπο.

Οι Γιόγκι της Ινδίας βεβαιώνουν ότι ο αδένας Επίφυση είναι το παράθυρο του Βράχμα, το αδαμάντινο μάτι, της πολυόρασης, που μέσω μιας ειδικής εκπαίδευσης μας επιτρέπει την αντίληψη του υπέρ-Πέραν.

Η δυτική επιστήμη θα έπρεπε να μελετάει τις αντιλήψεις αυτές της ανατολικής γιόγκα. Η δυτική επιστήμη δεν είναι ΟΛΗ η επιστήμη. Είναι επείγον να μελετάμε επίσης και την ανατολική επιστήμη. Χρειαζόμαστε μια ακέραιη, πλήρη καλλιέργεια (κουλτούρα).

Το μικροσκόπιο μας επέτρεψε να αντιλαμβανόμαστε αντικειμενικά το άπειρα μικρό. Το τηλεσκόπιο μας επέτρεψε να βλέπουμε το άπειρα μεγάλο. Αν ο αδένας Επίφυση μας επιτρέπει να βλέπουμε το «πέραν» όλων των πραγμάτων, θα μπορούσαμε να μελετήσουμε την ανατολική γιόγκα και να αναπτύξουμε τον θαυμαστό αυτόν αδένα. Οι Γιόγκι της Ινδίας έχουν πρακτικές με τις οποίες μπορεί κάποιος να καταφέρει μια ειδική υπερλειτουργία της επίφυσης. Είναι τότε που αντιλαμβανόμαστε το «πέραν». Η άρνηση των θέσεων αυτών της ανατολικής γιόγκα, δεν είναι επιστημονική. Είναι αναγκαίο να μελετούμε και να αναλύουμε.
Οι ανατολίτες σοφοί λένε ότι η σεξουαλική ισχύς εξαρτάται από την ισχύ του αδένα Επίφυση. Μπορούμε λοιπόν τώρα να εξηγήσουμε τις επιστημονικές βάσεις της σεξουαλικής αγνότητας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι όλοι οι μεγάλοι βιβλικοί προφήτες, ήταν μεγάλοι επιφυσιακοί. Η επιστημονική σεξουαλική αγνότητα συνδυασμένη με συγκεκριμένες πρακτικές τους επέτρεψε να βλέπουν το «πέραν» της Φύσης.
Οι ΓΝΩΣΤΙΚΟΙ λένε ότι στην Επίφυση βρίσκεται το άτομο του Αγίου Πνεύματος. Η Βιολογία αναλύεται στην έρευνα όλων των πραγμάτων. Οι ανατολίτες βεβαιώνουν ότι στην Επίφυση βρίσκεται ο λωτός των χιλίων πετάλων. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αυτός είναι το στέμμα των αγίων.
Οι ιδιοφυείς άνθρωποι έχουν πολύ ανεπτυγμένη την Επίφυση, ενώ έχει ανακαλυφθεί ότι στους κρετίνους ο αδένας επίφυση έχει ατροφήσει.
Τα μεγάλα εκείνα φαινόμενα που γοητεύουν τα κοινά πλήθη στην Ινδία, είναι δυνατά μόνον όταν ο ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΦΑΚΙΡΗΣ, έχει τον αδένα Επίφυση πλήρη ισχύος.
Οι εκκρίσεις των ενδοκρινών αδένων απορροφώνται αμέσως από το αίμα. Το αίμα οδηγεί όλες τις εκκρίσεις όλων των ενδοκρινών αδένων σε άλλα όργανα ή αδένες, που με την σειρά τους διεγείρονται σε υπέρ λειτουργία και εντατικότατη εργασία.
Η λέξη ΟΡΜΟΝΗ προέρχεται από την ελληνική λέξη Ορμώ που στο σημασιολογικό της περιεχόμενο ενυπάρχει η έννοια του ωθώ, διεγείρω. Πράγματι, οι ορμόνες έχουν την ισχύ να διεγείρουν να ωθούν, να εξαναγκάζουν όλον τον οργανισμό να εργάζεται.
Οι εκκρίσεις των ενδοκρινών αδένων έχουν επίδραση επίσης πάνω στον νου. Εξηγείται λοιπόν έτσι το γιατί οι Ινδοστανοί αφιερώνονται στον έλεγχο του νου. Δια μέσου του νου μπορούμε να ρυθμίζουμε τις ορμονικές μας λειτουργίες.
Μερικοί σοφοί Ινδοστανοί παρέμειναν ενταφιασμένοι επί πολλούς μήνες δίχως να πεθάνουν.
Η Βιολογία δεν μπορεί να μείνει αδιάφορη σε αυτό. Οι βιολόγοι χρειάζεται να ερευνήσουν όλα αυτά τα θαυμάσια της Ασίας.
Ο Εμμάνουελ Καντ δέχεται ότι υπάρχει ένα nisus formativus για το φυσικό μας σώμα. Οι ανατολίτες σοφοί πιστεύουν ότι αυτό το nisus jormativus είναι ένα ρευστό σώμα που βρίσκεται σε επαφή και σχέση με το μεγάλο Συμπαθητικό Νευρικό Σύστημα και με το ρευστό νευρικό σύστημα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ρευστό αυτό σώμα είναι το αστρικό σώμα των μεσαιωνικών γιατρών. Μέσα στο αστρικό σώμα βρίσκεται ο ανθρώπινος νους και όλες εκείνες οι καθαρά ψυχικές αρχές. Οι αισθήσεις του αστρικού σώματος αναδύονται σαν άνθη λωτού μέσα από το βάθος των ενδοκρινών αδένων. Ο χιλιοπέταλος εκείνος λωτός των Γιόγκι της Ινδίας είναι μία ψυχική αίσθηση του αστρικού σώματος.
Η ειδική ανάπτυξη του αδένα της Επίφυσης (Κωνάριο) μας επιτρέπει να κατέχουμε το αστρικό σώμα και τις ψυχικές του αισθήσεις που ξεφυτρώνουν σαν άνθη λωτού από τους ίδιους τους ενδοκρινούς αδένες.
Η ιατρική επιστήμη παίζει με την μηχανική των φαινομένων, αλλά δεν γνωρίζει το ζωτικό (αιθερικό) υπόβαθρο. Η ειδική ανάπτυξη του αδένα Επίφυση μας επιτρέπει να βλέπουμε το ίδιο το ζωτικό υπόβαθρο.

A.Δ.Σαμαέλ Αουν Βεορ 

(ΘΕΜΕΛΙΩΔΕΙΣ ΓΝΩΣΕΙΣ ΕΝΔΟΚΡΙΝΟΛΟΓΙΑΣ 
ΚΑΙ ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑΣ)

Πέμπτη 28 Απριλίου 2016

Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ



Οι άνθρωποι συγχέουν τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ με την ΕΥΦΥΪΑ ή με το διανοητικό και στον πολύ ευφυή ή πολύ διανοητικό άνθρωπο του δίνουν τον ορισμό του πολύ συνειδητού.

Εμείς βεβαιώνουμε ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στον άνθρωπο είναι χωρίς καμία αμφιβολία και χωρίς φόβο να γελαστούμε, ένα είδος πολύ ιδιαίτερης σύλληψης εσωτερικών γνώσεων εντελώς ανεξάρτητης από κάθε νοητική δραστηριότητα.

Η ιδιότητα της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ μας επιτρέπει τη γνώση του εαυτού μας. Η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ μας δίνει ακέραιη γνώση αυτού που ΕΙΝΑΙ, το πού βρίσκεται και από αυτό που πραγματικά ξέρει, και από αυτό που πραγματικά αγνοεί. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ διδάσκει ότι μόνο ο άνθρωπος ο ίδιος μπορεί να μάθει για τη συνείδηση του και εάν αυτή υπάρχει σε μια δεδομένη ή όχι στιγμή. Μόνο εμείς μπορούμε να ξέρουμε αν είμαστε συνειδητοί σε μια δεδομένη στιγμή ή όχι. Μόνο κάποιος από μόνος του μπορεί να ξέρει για τη δική του συνείδηση και αν αυτή υπάρχει κάποια δεδομένη στιγμή ή όχι.

Ο άνθρωπος ο ίδιος και κανείς άλλος εκτός από αυτόν μπορεί να καταλάβει προς στιγμή, για ένα λεπτό, ότι πριν από αυτή τη στιγμή πραγματικά δεν ήταν συνειδητός, είχε τη συνείδηση του πολύ κοιμισμένη, μετά θα ξεχάσει αυτή την εμπειρία ή θα τη διατηρήσει σαν ανάμνηση, σαν την ανάμνηση μιας δυνατής εμπειρίας.

Είναι επείγον να ξέρουμε ότι η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στο ΛΟΓΙΚΟ ΖΩΟ δεν είναι κάτι το εξακολουθητικό, το μόνιμο.

Κανονικά η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ στο ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ που ονομάζεται άνθρωπος κοιμάται βαθιά. Σπάνιες πολύ σπάνιες είναι οι στιγμές κατά τις οποίες η ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ είναι ξύπνια- το λογικό ζώο εργάζεται, οδηγεί αυτοκίνητα, παντρεύεται, πεθαίνει κ.λπ., με τη συνείδηση ολοκληρωτικά κοιμισμένη και μόνο ορισμένες πολύ εξαιρετικές στιγμές ξυπνά.

Η ζωή του ανθρώπινου όντος είναι μια ονειρική ζωή αλλά αυτό πιστεύει ότι είναι ξύπνιο και ποτέ δεν θα παραδεχόταν ότι κοιμάται, ότι έχει τη συνείδηση κοιμισμένη.

Αν κάποιος κατάφερνε να ξυπνήσει, θα αισθανόταν τρομακτικά ντροπιασμένος με τον εαυτό του, θα καταλάβαινε αμέσως το ρεζιλίκι του, τη γελοιότητα του. Η ζωή αυτή είναι τρομερά γελοία, φρικιαστικά τραγική και σπάνια ευσεβής.

Αν ένας πυγμάχος κατάφερνε να ξυπνήσει ξαφνικά την ώρα του αγώνα, θα κοίταζε ντροπιασμένος το αξιότιμο κοινό και θα έφευγε από το τρομερό θέαμα, μπροστά στην έκπληξη των κοιμισμένων και ασυναίσθητων ματιών του κοινού.

Όταν το ανθρώπινο ον παραδέχεται ότι έχει τη ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΗ, μπορείτε να είστε σίγουροι ότι ήδη αρχίζει να ξυπνά.

Οι αντιδραστικές Σχολές της καθυστερημένης Ψυχολογίας που αρνούνται την ύπαρξη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, και μέχρι ακόμα τη μη χρησιμότητα τέτοιου όρου, προδίνουν την πιο βαθειά κατάσταση ύπνου.

Οι οπαδοί τέτοιων Σχολών κοιμούνται πολύ βαθιά σε μια κατάσταση υποσυνείδητη
και ασυνείδητη.
Όσοι συγχέουν τη συνείδηση με τις ψυχολογικές λειτουργίες, σκέψεις, συναισθήματα, μηχανικές ορμές και αισθήματα, πραγματικά είναι πολύ ασυνείδητοι, κοιμούνται βαθιά.
Όσοι παραδέχονται την ύπαρξη της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ αλλά αρνούνται τους διάφορους βαθμούς συνείδησης, φανερώνουν έλλειψη συνειδητής εμπειρίας, ύπνο της συνείδησης.
Κάθε άνθρωπος, που κάποια στιγμή έχει ξυπνήσει στιγμιαία, ξέρει πολύ καλά από προσωπική πείρα ότι υπάρχουν διαφορετικοί βαθμοί συνείδησης που μπορεί να παρατηρεί κανείς στον εαυτό του.
Πρώτο: Χρόνος. Πόσο χρόνο παραμείναμε συνειδητοί;
Δεύτερο: Συχνότητα. Πόσες φορές ξυπνήσαμε συνείδηση;
Τρίτο: ΕΥΡΥΤΗΤΑ ΚΑΙ ΔΙΑΠΕΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Σε τι είμαστε συνειδητοί;
Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ και η αρχαία ΦΙΛΟΚΑΛΙΑ βεβαιώνουν ότι μέσω μεγάλων ΥΠΕΡ-ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ πολύ ειδικού τύπου μπορούμε να ξυπνήσουμε συνείδηση και να την κάνουμε συνεχή και εκλεκτική. Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ έχει σαν αντικείμενο να ξυπνά ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Δεν χρησιμεύουν σε τίποτα δέκα ή δεκαπέντε χρόνια σπουδών στο σχολείο, λύκειο και πανεπιστήμιο, όταν βγαίνοντας από τις τάξεις είμαστε κοιμισμένοι και αυτόματοι.
ΔΕΝ είναι υπερβολή το να βεβαιώσουμε ότι με κάποια μεγάλη ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ μπορεί το ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ να γίνει συνειδητό αφ' εαυτού μόνο όμως για ένα-δυο λεπτά.
Είναι φανερό ότι σ' αυτό υπάρχουν σπάνιες εξαιρέσεις που θα πρέπει να τις ψάξουμε με το φανάρι του Διογένη. Αυτές οι σπάνιες περιπτώσεις αντιπροσωπεύονται από ΑΛΗΘΙΝΟΥΣ ανθρώπους, τον ΒΟΥΔΑ, ΙΗΣΟΥ, ΕΡΜΗ, ΚΕΞΑΛΚΟΑΤΛ.
Αυτοί οι ιδρυτές των ΘΡΗΣΚΕΙΩΝ ήταν κάτοχοι ΣΥΝΕΧΟΥΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ, υπήρξαν μεγάλοι ΦΩΤΙΣΜΕΝΟΙ.
Κανονικά τα άτομα ΔΕΝ είναι συνειδητά αφ' εαυτού τους. Η ψευδαίσθηση ότι είμαστε συνειδητοί με διαρκή μορφή γεννιέται από τη μνήμη και από όλες τις διαδικασίες της σκέψης.
Ο άνθρωπος που ασκεί μια αναδρομική άσκηση για να θυμηθεί όλη του τη ζωή μπορεί στ αλήθεια να ξαναθυμηθεί, να θυμηθεί πόσες φορές παντρεύτηκε, πόσα παιδιά έκανε, ποιοι ήταν οι γονείς του, οι δάσκαλοι του κ.λπ. Όμως αυτό δεν σημαίνει να ξυπνάς συνείδηση, αυτό είναι απλά να θυμάσαι ενέργειες ασυνείδητες και αυτό είν' όλο.
Είναι αναγκαίο να επαναλάβουμε αυτό που ήδη είπαμε σε προηγούμενα κεφάλαια. Υπάρχουν τέσσερις καταστάσεις ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ. Αυτές είναι: ΥΠΝΟΣ, κατάσταση ΕΓΡΗΓΟΡΣΗΣ, ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Το φτωχό ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ που κατά λάθος ονομάζεται ΑΝΘΡΩΠΟΣ ζει μόνο σε δυο από αυτές τις καταστάσεις. Ένα μέρος της ζωής του περνά στον ύπνο και το άλλο στην κακώς ονομαζόμενη κατάσταση εγρήγορσης, η οποία επίσης είναι ύπνος.
Ο άνθρωπος που κοιμάται και ονειρεύεται, πιστεύει ότι ξυπνά από το γεγονός ότι γυρίζει στο στάδιο της εγρήγορσης αλλά στην πραγματικότητα κατά το στάδιο αυτό της
εγρήγορσης εξακολουθεί να κοιμάται.
Αυτό μοιάζει με το ξημέρωμα. Κρύβονται τα άστρα εξαιτίας του ηλιακού φωτός, αλλά αυτά εξακολουθούν να υπάρχουν παρόλο που τα φυσικά μάτια δεν τα αντιλαμβάνονται.
Στην κανονική ζωή την απλή και καθημερινή, το ανθρώπινο ον δεν ξέρει τίποτα για την ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ και πολύ λιγότερα για την ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Παρ' όλα αυτά όμως, οι άνθρωποι είναι υπερήφανοι και όλος ο κόσμος θεωρείται ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΣ. Το ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ πιστεύει ακράδαντα ότι έχει συνείδηση από μόνο του και δεν θα δεχόταν με κανένα τρόπο να του έλεγαν ότι είναι ένας κοιμισμένος που ζει ασυνείδητα στον εαυτό του. Υπάρχουν εξαιρετικές στιγμές κατά τις οποίες το ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ ξυπνά αλλά αυτές οι στιγμές είναι πολύ σπάνιες. Μπορούν να είναι στιγμές μεγάλου κινδύνου ή κατά τη διάρκεια μιας έντονης συγκίνησης, σε κάποια καινούργια περίσταση, σε κάποια απρόσμενη στιγμή κ.λπ.
Είναι αληθινά μια δυστυχία που το φτωχό ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΖΩΟ δεν έχει κανένα έλεγχο ο' αυτές τις φευγαλέες καταστάσεις της συνείδησης, που δεν μπορεί να τις επαναφέρει, που δεν μπορεί να τις κάνει μόνιμες. Όμως, Η ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ βεβαιώνει ότι ο άνθρωπος μπορεί να ΚΑΤΟΡΘΩΣΕΙ τον έλεγχο της ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ και να αποκτήσει ΑΥΤΟ-ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ. Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ έχει μεθόδους, επιστημονικές διαδικασίες για να ΞΥΠΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ.
Αν θέλουμε να ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ χρειαζόμαστε να αρχίσουμε εξετάζοντας, μελετώντας και μετά εξαλείφοντας όλα τα εμπόδια που μας παρουσιάζονται στον δρόμο. Σ αυτό το βιβλίο έχουμε διδάξει το δρόμο της αφύπνισης της συνείδησης αρχίζοντας από τα ίδια τα θρανία του σχολείου.

Από το βιβλίο του Δάσκαλου Samael Aun Weor ΒΑΣΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ