Το Λογικό Θηλαστικό που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, στην πραγματικότητα δεν κατέχει μια συγκεκριμένη ατομικότητα.
Αναμφισβήτητα αυτή η έλλειψη Ψυχολογικής ενότητας στο ανθρωποειδές είναι η αιτία για τόσες δυσκολίες και πίκρες.
Το φυσικό σώμα αποτελεί μιαν απόλυτη ενότητα και δουλεύει σαν ένα οργανικό σύνολο, εκτός και είναι άρρωστο.
Όμως η εσωτερική ζωή του ανθρωποειδούς με κανέναν τρόπο δεν αποτελεί ψυχική ενότητα.
Το πιο σοβαρό απ’ όλα τούτα, αντίθετα με ότι λένε οι διάφορες σχολές Ψευτοεσωτερισμού και Ψευτο-αποκρυφισμού, είναι η απουσία ψυχολογικής οργάνωσης στο ιδιαίτερο και προσωπικό υπόβαθρο κάθε ατόμου.
Σίγουρα κάτω από τέτοιες συνθήκες δεν υπάρχει αρμονική δουλειά συνόλου στην εσωτερική ζωή του ατόμου.
Το ανθρωποειδές, σε ότι αφορά την εσωτερική του κατάσταση, είναι μια ψυχολογική πολλαπλότητα, ένα άθροισμα από «Εγώ».
Οι αγνοούντες μορφωμένοι της σκοτεινής αυτής εποχής λατρεύουν το «ΕΓΩ», το θεοποιούν, το εξυψώνουν, το ονομάζουν «Άλτερ Έγκο», “ΥΠΕΡΤΑΤΟ ΕΓΩ”, “ΘΕΙΟ ΕΓΩ” κ.τ.λ.
Δε θέλουν να καταλάβουν οι “Πολυμαθείς” αυτής της μαύρης εποχής που ζούμε, ότι το “Υπέρτατο Εγώ” και το “Κατώτερο Εγώ” είναι δύο τμήματα του ίδιου πολυπρόσωπου “Εγώ”…
Το ανθρωποειδές, σίγουρα, δεν έχει ένα “Διαρκές ΕΓΩ” παρά μόνο μια πληθώρα διαφόρων “Εγώ” απάνθρωπων και παράλογων.
Το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος, μοιάζει μ’ ένα ανάστατο σπίτι όπου αντί να υπάρχει ένας αφέντης, υπάρχουν πολλοί οικότροφοι, οι οποίοι πάντοτε θέλουν να διατάζουν και να κάνουν ότι τους έρχεται όρεξη…
Το μεγαλύτερο λάθος του Ψευδό-εσωτερισμού και του φτηνού Ψευδόαποκρυφισμού είναι η υπόθεση ότι κατέχουμε ή ότι υπάρχει μέσα μας ένα «Διαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» χωρίς αρχή και τέλος…
Αν αυτοί που σκέπτονται έτσι ξυπνούσαν την συνείδηση έστω και για μια στιγμή, θα μπορούσαν να ξεκαθαρίσουν τελείως, μόνοι τους, ότι το λογικό ανθρωποειδές ποτέ δεν είναι το ίδιο για πολύ καιρό…
Το λογικό θηλαστικό από ψυχολογική άποψη, αλλάζει διαρκώς…
Το να σκεφτούμε ότι ένα πρόσωπο που ονομάζεται Λουίς είναι πάντοτε ο Λουίς, είναι κάτι σαν κακόγουστο αστείο…
Το άτομο ονόματι Λουίς έχει μέσα του άλλα «ΕΓΩ» που εκφράζονται μέσα από την προσωπικότητά του σε διάφορες στιγμές, και μολονότι στον Λουίς δεν αρέσει η απληστία, σε άλλο ΕΓΩ μέσα του (ας το πούμε Πέπε) αρέσει η απληστία και ούτω καθ’ εξής…
Κανείς δεν είναι συνεχώς ο ίδιος, στην πραγματικότητα δε χρειάζεται να είναι κανείς πολύ σοφός για να καταλάβει τις αναρίθμητες αλλαγές και αντιφάσεις κάθε ατόμου…
Η υπόθεση ότι ένας κατέχει ένα «Διαρκές και Αναλλοίωτο ΕΓΩ» ισοδυναμεί φανερά με έλλειψη σεβασμού προς τους ομοίους του και τον εαυτό του.
Μέσα σε κάθε άτομο ζουν πολλά πρόσωπα, πολλά ΕΓΩ, αυτό μπορεί να το εξακριβώσει κανείς μόνος του και άμεσα όποιος είναι επάγρυπνος συνειδητά…
Εφόσον ανώτατο και κατώτατο είναι δύο μέρη του ίδιου πράγματος, μπορούμε να καταλήξουμε στο ακόλουθο πόρισμα: «Ανώτερο Εγώ-Κατώτερο Εγώ» είναι δύο όψεις του ίδιου ΕΓΩ σκοτεινού και πολυπρόσωπου.
Το ονομαζόμενο «Θείο Εγώ» ή «Υπέρτατο Εγώ», “Άλτερ Έγκο” ή κάτι τέτοιο είναι βέβαια ένα τέχνασμα του «Ο ΕΑΥΤΟΣ ΜΟΥ» μια μορφή ΑΥΤΑΠΑΤΗΣ.
Όταν το Εγώ θέλει να συνεχίσει εδώ ή πιο πέρα (μετά τον θάνατο), αυτό-εξαπατάται με τη λανθασμένη έννοια ενός Αθάνατου Θείου Εγώ…
Κανείς από εμάς δεν έχει ένα ειλικρινές ΕΓΩ, διαρκές, αναλλοίωτο, αιώνιο κ.τ.λ.
Κανείς από εμάς δεν έχει στ’ αλήθεια μια πραγματική και αυθεντική Ενότητα του Είναι. Δυστυχώς ούτε κάποιο μόνιμο ατομικισμό κατέχουμε.
Το «Εγώ» αν και συνεχίζει πέρα από τον τάφο έχει εντούτοις αρχή και τέλος.
Το Εγώ ποτέ δεν είναι κάτι ατομικό, ενιαίο, ένα σύνολο. Σαφώς το Εγώ είναι τα “ΕΓΩ”.
Στο ανατολικό Θιβέτ τα Εγώ καλούνται “Ψυχικές Προσθήκες” ή απλώς “Αξίες” είτε είναι θετικά είτε αρνητικά.
Αν σκεφτούμε κάθε Εγώ σαν διαφορετικό πρόσωπο, μπορούμε να διαβεβαιώσουμε με έμφαση τα ακόλουθα: “Μέσα στον καθένα που ζει στον κόσμο υπάρχουν πολλά πρόσωπα”.
Αναμφισβήτητα μέσα στον καθένα μας ζουν πολλά πρόσωπα, άλλα καλύτερα, άλλα χειρότερα…
Καθένα από αυτά τα Εγώ, καθένα από τα πρόσωπα αυτά, αγωνίζεται για την υπεροχή (θέλει να είναι το αποκλειστικό), ελέγχει τον διανοητικό εγκέφαλο ή το συγκινησιακό και κινητικό κέντρο όποτε μπορεί, μετά ένα άλλο Εγώ το αντικαθιστά…
Η Διδασκαλία των πολλών Εγώ διδάχτηκε στο ανατολικό Θιβέτ από τους πραγματικά Διορατικούς, από τους αληθινά Φωτισμένους…
Καθένα από τα ψυχολογικά μας ελαττώματα είναι προσωποποιημένο σε τούτο ή εκείνο το Εγώ. Εφ’ όσον έχουμε χιλιάδες μέχρι και εκατομμύρια ελαττώματα, κυριολεκτικά στο εσωτερικό μας ζουν πλήθη ολόκληρα.
Σε ψυχολογικά ζητήματα μπορέσαμε να αποσαφηνίσουμε τελείως ότι οι παρανοϊκοί, οι εγωλάτρες και οι μυθομανείς για τίποτα στη ζωή δεν θα εγκατέλειπαν την λατρεία του αγαπημένου Εγώ.
Αναμφισβήτητα τέτοιοι άνθρωποι μισούν θανάσιμα την Διδασκαλία των πολλών “Εγώ”.
Όταν ένας πραγματικά θέλει να γνωρίσει τον εαυτό του, οφείλει να αυτοπαρατηρείται και να προσπαθεί να γνωρίσει τα διαφορετικά “Εγώ” που στριμώχνονται μέσα στην προσωπικότητα.
Αν κανείς από τους αναγνώστες μας δεν καταλαβαίνει ακόμα την Διδασκαλία μας των πολλών “Εγώ”, τούτο οφείλεται αποκλειστικά στην έλλειψη πρακτικής πάνω στην Αυτοπαρατήρηση.
Όσο κανείς εφαρμόζει την Εσωτερική Αυτοπαρατήρηση, θ’ ανακαλύπτει από μόνος του πλήθη πολλά, πολλά Εγώ” που ζουν μέσα στην ίδια μας την προσωπικότητα.
Αυτοί που αρνούνται την Διδασκαλία των πολλών Εγώ, αυτοί που λατρεύουν ένα Θείο Εγώ, σίγουρα ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν στα σοβαρά. Χρησιμοποιώντας τα λόγια του Σωκράτη, θα λέγαμε ότι αυτοί οι άνθρωποι όχι μόνο αγνοούν αλλά επιπλέον αγνοούν ότι αγνοούν.
Σίγουρα ποτέ δεν θα μπορούσαμε να γνωρίσουμε τον εαυτό μας χωρίς σοβαρή και βαθειά αυτοπαρατήρηση.
Όσο ο καθένας συνεχίζει να θεωρεί τον εαυτό του σαν Ολότητα, είναι φανερό ότι οποιαδήποτε εσωτερική αλλαγή θα είναι κάτι παραπάνω από αδύνατη.
Εφ’ όσον ένας άνθρωπος προχωρά λανθασμένα, νομίζοντας τον εαυτό του σαν Ένα, Μοναδικό και Ατομικό, είναι φανερό ότι η ριζική αλλαγή είναι κάτι περισσότερο από αδύνατη.
Το ίδιο το γεγονός ότι η Εσωτεριστική δουλειά ξεκινά με την αυστηρή παρατήρηση του εαυτού μας, μας το δείχνει μια πληθώρα Ψυχολογικών παραγόντων, Εγώ ή ανεπιθύμητων στοιχείων που είναι επείγον να ξεριζωθούν, ν’ αποκοπούν από τον εσωτερικό μας κόσμο.
Αναμφισβήτητα, δεν θα ήταν δυνατόν να περιορίσουμε άγνωστα σφάλματα. Εκείνο που βιάζει, είναι να παρατηρήσουμε από πριν αυτό που θέλουμε να χωρίσουμε από τον Ψυχισμό μας.
Αυτού του είδους η δουλειά δεν είναι εξωτερικής φύσης αλλά εσωτερικής, και όσοι σκέφτονται ότι οποιοδήποτε εγχειρίδιο καλής συμπεριφοράς ή σπάνιο σύστημα εξωτερικό και επιφανειακό μπορεί να τους οδηγήσει στην επιτυχία, θα είναι εκ των πραγμάτων ολοκληρωτικά γελασμένοι.
Το συγκεκριμένο και οριστικό γεγονός ότι η ιδιαίτερη εσωτερική Δουλειά ξεκινά με την προσοχή συγκεντρωμένη στην πλήρη παρατήρηση του εαυτού μας, είναι ένας λόγος περισσότερο απο αρκετός για να δείξει ότι αυτό απαιτεί μια προσωπική προσπάθεια ιδιαίτερη για τον καθένα απο εμάς.
Μιλώντας ειλικρινά, χωρίς φραγμούς, βεβαιώνουμε με έμφαση τα ακόλουθα: Καμμιά ανθρώπινη ύπαρξη δεν θα μπορούσε να κάνει αυτή τη δουλειά για μας.
Δεν είναι δυνατή καμμιά αλλαγή στον Ψυχισμό μας, χωρίς την άμεση παρατήρηση όλου αυτού του συνόλου των υποκειμενικών παραγόντων που φέρουμε μέσα μας.
Μη δεχόμενοι το πλήθος των σφαλμάτων, απορρίπτοντας την ανάγκη μελέτης και άμεσης παρατήρησής των, σημαίνει εκ των πραγμάτων υπεκφυγή ή απόδραση, φυγή απο τον εαυτό μας, μια μορφή αυταπάτης.
Μόνο μέσα απο την αυστηρή προσπάθεια της κριτικής παρατήρησης του εαυτού μας, χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, θα μπορέσουμε να κάνουμε πραγματικά φανερό ότι δεν είμαστε “Ένας” αλλά “Πολλοί”.
Η αποδοχή ότι το “Εγώ” είναι πολυπρόσωπο και η ανακάλυψη μέσω της αυστηρής παρατήρησης, είναι δύο διαφορετικές απόψεις.
Το να αποφεύγουμε την Δουλειά της ιδιαίτερης αυτο-παρατήρησης, το να ζητάμε υπεκφυγές, είναι σημάδι αναπόσπαστο του εκφυλισμού.
Ενώ ένας άνθρωπος υποστηρίζει την αυτάπάτη ότι είναι ένα και μόνο πρόσωπο, δεν μπορεί να αλλάξει. Και είναι ξεκάθαρο ότι ο σκοπός της Δουλειάς αυτής είναι ακριβώς να κατορθώσουμε μια βαθμιαία αλλαγή στην εσωτερική μας ζωή.
Ο ριζικός μετασχηματισμός είναι μια δυνατότητα που φυσιολογικά χάνεται, όταν δεν γίνεται δουλειά με τον εαυτό μας.
Το σημείο εκκίνησης της ριζικής αλλαγής συνεχίζει να μένει κρυφό, όσο ο άνθρωπος νομίζει τον εαυτό του Ένα.
Αυτοί που απορρίπτουν την Διδασκαλία των πολλών Εγώ, δείχνουν καθαρά ότι ποτέ δεν αυτοπαρατηρήθηκαν σοβαρά.
Η αυστηρή παρατήρηση του εαυτού μας, χωρίς υπεκφυγές κανενός είδους, μας επιτρέπει να εξακριβώσουμε, μέσα απο τον εαυτό μας, τη σκληρή πραγματικότητα ότι δεν είμαστε “Ενας” αλλά “Πολλοί”.
Στον κόσμο των υποκειμενικών γνωμών, διάφορες ψευτο-εσωτεριστικές ή ψευτοαποκρυφιστικές θεωρίες χρησιμεύουν σαν διέξοδος φυγής από τον εαυτό μας…
Αναμφισβήτητα, η αυταπάτη ότι είμαστε πάντα ένα και το αυτό πρόσωπο, χρησιμεύει σαν εμπόδιο για την αυτο-παρατήρηση…
Θα μπορούσε κανείς να πει: “Ξέρω ότι δεν είμαι Ένας αλλά Πολλοί, ο Γνωστικισμός μου το έχει διδάξει”. Αν και θα ήταν ειλικρινέστατη τέτοιου είδους διαβεβαίωση, αν δεν υπάρχει πλήρης εμπειρία ζωής πάνω σε αυτό το επιστημονικό θέμα, σαφώς θα παρέμενε καθαρά εξωτερικό και επιφανειακό στοιχείο.
Να ανακαλύψουμε, να ζήσουμε την εμπειρία και να καταλάβουμε είναι κάτι βασικό.
Μόνον έτσι είναι δυνατό να δουλέψουμε συνειδητά για να πετύχουμε την ριζική αλλαγή.
Άλλο είναι να υποστηρίζουμε ένα πράγμα και άλλο να το καταλαβαίνουμε. Όταν κάποιος λέει: “Καταλαβαίνω ότι δεν είμαι Ένας αλλά Πολλοί”, αν η κατανόησή του είναι πραγματική και όχι λόγια του αέρα αμφίβολα και χωρίς ουσία, αυτό σημαίνει ότι αναγνωρίζει την πλήρη επαλήθευση της Διδασκαλίας των Πολλών Εγώ.
Γνωριμία και Κατανόηση είναι διαφορετικά πράγματα. Το πρώτο είναι του Νου, το δεύτερο της Καρδιάς.
Μόνο η γνωριμία με τη Διδασκαλία των Πολλών Εγώ δεν χρησιμεύει σε τίποτα. Δυστυχώς στους καιρούς στους οποίους ζούμε, αυτή η γνώση είναι πολύ μακριά από την κατανόηση, γιατί το φτωχό διανοητικό ζώο που λανθασμένα ονομάζεται άνθρωπος ανέπτυξε αποκλειστικά την πλευρά της γνώσης, ξεχνώντας δυστυχώς την αντίστοιχη πλευρά του Είναι.
Το να γνωρίσουμε την Διδασκαλία των Πολλών Εγώ και να την καταλάβουμε, είναι βασικό για κάθε πραγματική ριζική αλλαγή.
Όταν ένας άνθρωπος αρχίζει να παρατηρεί τον εαυτό του συγκρατημένα από την θέση ότι δεν είναι ¨Ενας αλλά Πολλοί, σαφώς έχει αρχίσει τη σοβαρή Δουλειά πάνω στην εσωτερική του φύση.
A.Δ. Σαμαέλ Αούν Βεόρ (Επαναστατική Ψυχολογία)
