Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ

Η προσωπικότητα είναι ένα σώμα ενεργειακό και ατομικό, το οποίο διαμορφώνετε τα πρώτα επτά χρόνια του ανθρώπου, και από εκεί και πέρα προχωρώντας, αυτή ενισχύετε με τις εμπειρίες της ζωής.

Όλα αυτά που αποτελούν το περιβάλλον του παιδιού λειτουργούν στην διαμόρφωση και ενδυνάμωση της ψευδούς προσωπικότητας του. Αν το παιδί είναι όμορφο και του το λένε κάθε λεπτό, του αυξάνουν την υπερηφάνεια, την αυταρέσκεια. Εάν είναι ευφυής και του λένε «πρόσεξε γιατί είσαι ανώτερος από τους άλλους», του υποκινούν την υπερηφάνεια και την ματαιοδοξία του. Εάν είναι λίγο πίσω στα μαθήματα και τον υποτιμούν, αυξάνεται σε αυτόν το ένστικτο της έχθρας εναντίον των άλλων, δημιουργώντας εγκληματικά εγώ και κόμπλεξ κατωτερότητας.

Εάν εις το παιδί επειδή είναι εύπορης οικογένειας, του απαγορεύουν να συναντιέται με παιδιά οικογενειών κατώτερης τάξης, του υποκινούν εγώ σκληρότητας, υπερήφανα και εγωκεντρικά.

Μπροστά στα παιδιά οι γονείς δεν πρέπει να συζητούν, ούτε να κάνουν επανορθώσεις, επειδή αυτά, θεωρούν αυτά τα πράγματα ως φυσιολογικά στην ζωή, την οποία αργότερα θα πρέπει να αντιμετωπίσουν.

Το θέμα αυτό της προσωπικότητας, είναι απαραίτητο να το εξεταστεί υπό το φως της Γνώσης, διότι δίκαια ένα από τα πρώτα βήματα που πρέπει να κάνουμε στις Γνωστικές σπουδές είναι να αρχίσουμε να αποσυνθέτουμε όλες τις αντιλήψεις που έχουμε για εμάς τους ίδιους, εάν είμαστε καλής οικογενείας, εάν είμαστε πολύ προετοιμασμένοι, εάν έχουμε κάνει μεγάλα πράγματα, εάν η γυναίκα μου είναι πολύ όμορφη, εάν είναι άντρας και τον θαυμάζουν όλοι, ή το αντίθετο αν εμείς είμαστε άσχημοι, εάν είμαστε φτωχοί, εάν είμαστε αμαθείς, όλα αυτά είναι κόμπλεξ τα οποία δεν μας εξυπηρετούν αλλά είναι ψυχολογικά φράγματα στον δρόμο μας, όλα αυτά είναι έννοιες πού ανήκουν στο εγώ και πουθενά αλλού.

Ο Α.Δ. Σαμαέλ μας λέει ότι τα πρώτα επτά χρόνια της ζωής σχηματίζουμε την προσωπικότητα μας εδώ στον κόσμο, και είναι μία προσωπικότητα που επιδεικνύει όλα τα εγώ μας, εγώ της τεμπελιάς, της υπερηφάνειας, της ζήλειας, της απληστίας, της οργής, του φθόνου, της λαιμαργίας, της φιλαυτίας, κλπ.

Αν εμείς μπαίνουμε στις Γνωστικές σπουδές χωρίς να ανησυχούμε για να κάνουμε μια αλλαγή στη ζωή μας, τότε αυτή η προσωπικότητα θα συνεχίσει όπως έχει σχηματιστεί και με κανέναν άλλο τρόπο, είναι αναγκαίο να σκοτώσουμε αυτή την παλιά και απαρχαιωμένη προσωπικότητα για να γεννηθεί άλλη καινούρια που θα επενδύσουμε με τις Αρετές του Είναι.

Αυτό πρέπει να το κάνουμε τα πρώτα επτά χρόνια των Γνωστικών σπουδών, και για αυτό το λόγο ο Α.Δ. Σαμαέλ λέει ότι υπάρχουν επτά χρόνια του μαθητευομένου, επειδή είναι όταν πραγματοποιεί την μεταμόρφωση, βγαίνοντας από ένα σαπισμένο τσόφλι, από την ψευδή προσωπικότητα, σχηματίζοντας μια άλλη πολύ διαφορετική, που πρέπει να μας υπηρετεί στο δρόμο των μυήσεων, που δεν είναι καταφύγιο από εγώ φιλονικίας, φωνακλάδικα, αυτάρεσκα, υπερηφάνειας, αυτό είναι το θεμελιώδες της δουλειάς σε ένα άτομο που παίρνει τα πράγματα στα σοβαρά.

Επειδή όπως χρειαζόμαστε χρόνο για να φτιάχνουμε μια προσωπικότητα μηχανική, αρνητική και κρύα, έτσι το ίδιο έχουμε ανάγκη τον ίδιο χρόνο για να διαλύσουμε αυτήν και να μορφοποιήσουμε άλλη, αλλά δεν μια μηχανική δουλειά αλλά συνειδητή, με θυσία, με αγάπη και κατανόηση.

Έχουμε δει την περίπτωση πολλών ατόμων που λένε πως θέλουν να κάνουν μια αλλαγή στη ζωή τους, αλλά δεν παίρνουν την απόφαση να διαλύσουν την πολλή αγαπημένη και ψευδή προσωπικότητα τους, και έτσι δεν μπορούμε να πραγματοποιήσουμε μια ριζική αλλαγή σε εμάς.

Α.Δ. ΛΑΚΣΜΙ (Η Μαγεία των Αρωμάτων)